Öyle sevda ki, sırılsıklam âşık,
Yırtıp gafleti, imanla dolalım.
Haydi, fıtratımızla barışık,
Asrın idrakine İslam yazalım.

Hak dinlidir, bu toprağın insanı,
Farklıya huzur vermiş, açmış kucak.
Adil atam, yedi düvelde sanı,
Kanıma doymuş toprak, köşe bucak.

Aydın olsun yollar, dağılsın kara,
Ümmet’in başşehri artık Ankara.

Din vatan uğruna ölendir şehit,
İslam’ı bilmeden makam olur mu?
Batıldan ekmek bekler satılmış it,
İmansız sinede, huzur durur mu?

Şu batıl sistem, çok hain üretmiş,
Yediği kaba eden, namert bizde.
Derler ki insanı maymun türetmiş,
Beyinleri uyuşmuş, hayvanat bizde.

Gaflet girdabına, nurlar saçılsın,
Diriliş umuttur, zindana ışık.
Kaldırın külleri, güller açılsın,
İslam’a Türkiye’m zaten alışık.

Aydın olsun yollar, dağılsın kara,
Ümmet’in başşehri artık Ankara.

Batıla koştuk hep, batı dedikte,
Ne yaptıksa, bir türlü olamadık.
Hapsettiler bizi kara delikte,
Aç kaldıkça huzuru bulamadık.

Cırtlak ses verecek, kara gönüller,
Azgın bak, edepsizin işgüzarı.
Karga devri bitti, öter bülbüller,
Daim esiyor, hidayet rüzgârı.

Ayrı telden çalıyor görünse de,
Raya oturdu mu, tren yol bulur.
Fıtratı çeker, gaflet bürünse de,
Hakkı gören gözler, mutmain olur.

Aydın olsun yollar, dağılsın kara,
Ümmet’in başşehri artık Ankara.
Nisan-2016-Arifiye