Yedi vakte kadar pür/y/üzsüz olacak insan........



Vakit bir...

O elmaya dokunma
Çekirgenin gölgesi sıçrar aynaya
Silüeti al,gözleri mor,vicdanı kor
İki kardeş tutuşursa kavgaya
Gömleği yırtılır zamanın,güneşin bağrı açık
Saçları dolaşık aşk,taradıkça kaldı kel
Veysel yokken diyorum,henuz piyasada
Aldatılan değersiz,aldatan müstakbel



Vakit iki...

Bütün insanlık aynı dönmedolapta
Bir kapta tarhana,ayrılık ayrı kapta
Tekerlek icat edilmeden hani
Napolyon bulmadan henuz para denen zavazingoyu
Çiçek tanışmadan henuz vazoyla
Horozun ötüşü değişmeden,kuşlar özgürken
İnsanlık değiş-tokuşturmadan vicdanı
Maya-larda maya bozulmadan
Himalaya dik duruşunu bozmadan
Dökülmüyorken ceşme gibi kimsenin kanı
Kim bilebilirdi neler olacağını
Üçüncü etapta



Vakit üç...

Yaşlı bir adamın ölmeden attığı son tohumdu
Lohusa dünya doğurduda doğurdu
Uzaklardan gelen bir düdük sesiyle uyandı herkez
Trenler boştu ama vagonlar doluydu
Bir kilo yoğurttan yüz gram kaymak çıkarmayı öğrendi insan
Zaten ne olduysada,ondan sonra oldu


Vakit dört...

Dört kitaptan biri doğruydu
Hava herzamankinden daha buğuluydu
Dudaklar oldu lal,ve sonrası ihtilal
Sömürdü rüzgar tozu,toprağı
Bulutların mavisi çalındı önce,sonra güneşin sarısı
Darısı kimin başına bilinmez ama
Bütün kötülükler kuyusunu kazıp, etti firar


Vakit beş...

Fazıl’ın dediği gibi bu nasıl bir dünya hikayesi zor
Yemyeşil gören gözler olunca katarak
İstikbal göklerde,insanlık yerlerde
Veba virüsü yayıldı her gün artarak
Anjıyo olduk topyekun,kalplerde tasarruflu pil
Kiminde rep,kiminde hap,kalmadı ahbap
Benimse içimde hiç sönmedi bu kor
Kafalar boşalıp,mideler dolarken kebap



Vakit altı...

Bırak dedi bir ses saltanatı,sonra tahtı
Ahtını aldığım at eski bir kehkeşan
Gözleri mağrur,tüyleri titrek
Rengi kahveye çalan acımtrak
Başını örttüğüm hayallerim kadar mahrem
Ne Tunus kaldı şimdi ne de Yemen
Kendi memleketimizde olduk çırak
Hiçbirşeyden habersiz çıtlarken çekirdek



Vakit yedi...

Bütün bir ömrümü yerken tanımadığım bir kedi
Bir ciğer kaldı geride,birde koca yürek
Bileği bükülmez dediklerimiz,tek tek olunca mat
Ne sahra kaldı geride,nede Çin Seddi
Verin elime bir kazma,birde paslı bir kürek
Yeter artık siz yoksanız, ben gömerim düşmanı toprağa
Sonrada paylaşılamayan bu dünyaya söverek
Sığınırım beni yaratan Allaha..