şimdi sen
katlime ferman yazan gecelerden mi ? geliyorsun
sus pus olmuş gözlerin
yangın yeri olmuş yüreğinle
d o k u n m a
sana sığınmış aşkın masum yüzüne
dokunup da kirletme



ve sen
bütün umutlarımı darma dağın eden ihanetlerinle
aşka tövbe etmiş yüreklerden aman dilen
bundan böyle



çek nefesini tenimden
dokunma göz yaşlarımı biriktirdiğim gamzelerime
sen ki bu kadar düşmüşken ihanetin alacalı rengine
bende mevsimlerden kış şimdi
ve hükmü kalmadı hiç bir sevginin
ızdırabına sığınarak benden merhamet dilenme




artık
kirpiklerine bağladığım bütün hayallerimizi
bir bir söküp atıyorum yüreğimden



bundan böyle
rotasız kederlerimi ağırlar yüreğim senin yerine
karanlıkları kuşandıkca üzerime
teninin kokusunu tenimden sıyırıp atacağım
kirli ellerinin izlerini sileceğim gözlerimden



bundan sonra sen benim için
sahipsiz kurşun gibisin nereden geldiği bilinmeyen
geldin değdin yaraladın ve de gittin
aldanarak yalancı mevsimlere



ki zaten
dudaklarım da üşüyen ağrılarımı da görmemiştin
daha korkularımın farkında bile değilken
b/aşka b/aşka iklimlerde aşka nefeslenirdin
oysa ki...
sayısını unuttuğum kabulsüz dualarım
düşerken dilimden
b i l i y o r m u s u n ?
acaba kaç tövbe utandı şimdi tövbeliğinden



ay/su
yırtık ceplerimde sakladığım çakıl taşlarımı
atmanın vakti geldi gecenin en ağrıyan yerine