.
.
.


Asia’ yı bugün kabul görmediği topraklara teslim ettim

Ben bugün Asia’yı
…..
İçimden ayırıp gittim.



Ortaya artık dudaklarını, gözlerini, kalbini koyabilir
Bir daha aşk O’na dokunmayacak


Asia gövdesini duvara teslim ederek gitti
Asia herkesi ölümlü sanarak gitti
Asia bulutların imzasını silerek gitti
Asia gözlerimdeki ışığı karanlığa bırakıp gitti
Sonunda gitti
Sonsuz gitti, çok derin gitti
Beni geldiğim zamana fırlatarak gitti Asia,





Bugün Asia’yı geldiği An’a geri bıraktım,
Asia’ya bilmediği bir tarihi anlatmayacağım
O’na anlamadığı bir rüzgarı vermeyeceğim artık
Şiirlerim daha az d/okunsun artık,
Çünkü Asia yok


Ve bir daha asla gözlerimiz birbirine bakmak için delirmeyecek
Dengeler değişti
Kehanet değişti
Hiç kimse artık O’nun için savaşmayacak
Savaş bitti

Asia bunu biliyor
Asia tüm onsuzluğu kabul ediyor
Asia bilerek ve isteyerek sonsuz bir zamanda ölüyor
Asia’yı sevmek hiçbir işe yaramıyor
Sonunda Asia ışıktan ve karanlıktan bağımsız
Ara’f’a düştü


Asia benliğini içinden atarak gitti
Dokuzlu bir vakitti gitti
Yenile yenile gitti aşka
Aramızdaki yollara küçük dağlar inşa ederek gitti
Gitmek büyük bir eylemdir


Asia zamanın hakkını vererek gitti
Kaldırım taşlarının arasındaki
Karınca yuvalarına kumları örterek gitti
Asia artık ‘’keşke’’ demin de
Bense hep ‘’ iyi ki’’
O güneşi öldü sanıyor , orada olduğunu biliyorum


Asia beni hatırlamadı
Asia beni sonsuz kere hatırlamadı
Frekans değişti, dengeler değişti
Kehanet değişti


Hepimiz gideni suçladık bugüne dek
Oysa gitmek büyük bir eylemdir
Ortada suç yoktur, aşk varsa


Asia el izini avucumun içinde bırakarak gitti
Asia tüm ifadeleri yarım bırakarak gitti
Asia göz kapaklarının içinde görüntümü silerek gitti
Asia zihnine meydan okuyarak gitti
Meydan okumak büyük bir eylemdir


Kırıldı bir devrin ondokuz yaşı
Ben okyanusa geri döndüm,
Asia kapandı ormanına

Aşka saygıyla..

SİBEL EŞİYOK