dön artık annesinin papatyası
nerelerdesin?



ben ki sana kızmaya bile kıyamazken
en olmadık isteklerine
bağıra çağıra boyun eğerken
hangi zalim soğuk elin boyunduruğuna girdin bilmem ki
bak sabahın üçü oldu
hala cama dayanmış
karşı komşunun bahçesini tarıyor gözlerim
belki çıkarsın diyorum bir yerlerden
belki kaçarsın hapsolduğun zindanlardan
bir ses ver be gülüm
olmazsa rüyalarıma gir
dudaklarım korku nöbetlerinde
her kapı çalışında senden bir haber bekler.



canını yaktılar mı nazlı meleğim
yoksa bir sevgili buldun da anneni unuttun mu?



aç mısın?
yaramaz bir çocuk yoksa canını mı yakıyor
belki de insanlıktan nasibini almamış biri
işkence ediyordur sana
ah bir bilsem
ne haldesin
içimin yangınları belki sönecek
belki bir daha senin kadar kimseyi sevmeyeceğim
yemin ettim.



sevmenin özgürlüğünü bana yaşatan
karşılığında hiç bir şey beklemeyen
başını okşanmasından başka
nankörlük sıfatını hak etmeyen
gülüm benim



sensizlik her gün tokat gibi yüzüme çarpar
kapının yavaşça açılışı gelir gözümün önüne
yatağıma top gibi düşerdin korkacağımı umursamadan
uyandırmak için her türlü hokkabazlığı yapardın
kızsamda saniyeler sürerdi masum bakan gözlerine
gel hadi uyandır beni bu kabuslardan.





Ayvazım DENİZ