adı gurbet
doğduğu yerde doyamayanların
macerasıdır
hayattan istediğini alamayanların
umududur
hergün sılaya ağlayanların
gözyaşıdır
yaralı yüreklerin
hasretidir
kimi gönülde bir türkü
bir şiirdir
kimisi için
adsız sokaklarda
kayboluştur
yeminlen söylüyorum
boynu bükük
bir yok oluştur
güzellikleri koysan üst üste
yinede arzularsın son nefeste
divane ömürlerin
son durağıdır gurbet
gidersin
dönüşün belli olmaz
hiçbir şey bıraktığın gibi kalmaz
döner gelirsin kimse tanımaz
el eder
seni şu gurbet
zirinkil olursun sahteliklerde
paramparca olursun
herkes ayrı yerde
mecburi dayanırsın bu derde
dönüşü olmayan bir yoldur bu gurbet
aklına düşünce
iliğine kadar donarsın
uçan kuşa bile sorarsın
bilmem hangi derdine yanarsın
bir dert yoludur
şu gurbet
nefretine sarıp unutamazsın
diyemezsin mazide kalsın
zalım felek
sen ne ayaksın
her mevsim başka sancıdasın
bir yürek sızısıdır
şu gurbet
bir ah cekince
yangın yeri yüreğim
kahpe dünya
senin neyine güveneyim
ta doğuştan buymuş kaderim
tükenen bir ömürmüş
bu gurbet
MAMAŞLI