Dursun artık bu vahşet bitsin yaşlar kanlar
Solmasın goncacık tazecik güller çiçekler
Koparılmasın canından canlar yavrular
Vicdanınız varsa bir dirhemde olsa içinizde

Rahat uyusun analar bacılarımız
Sarılsın yavrusuna sıcacık Babalarımız
Unutmayın her kanda var sizin günahınız
Hadi dur deyiniz var gücünüz fermanınız

Bu zalim dünya kimseye kalmadı kalmaz
Yanmayan ocaklarda asla da duman olmaz
Şerefiniz varsa durdurun bu vahşetleri
Mazlumun ahı geçerse insana asla ihya olmaz

Dursun artık gelmesin hergün Şehitler
Eşsiz kalmasın çiçeği burnunda gelinler
Yıkılsın ocaklar kimse buna sebebler
Baba diye haykırıyor el kadar bebekler

Düzenimiz bozuldu kırgınız hayata
Sevgice yazamadım dostlar bu akşamda
Sebeb kimse ocağıda batsın canıda
Babam diyor yavru ana kucağında

Menfaat para pul mu sadece emeliniz
Hala sırıtıyor bu kadar yüzsüssünüz
Sevinçler içinde sanki düğündesiniz
Bunca yetimin yaşların tek sebebı sizsiniz

Yazılarım dobraca benim alınanda alınsın
Sebeb olan kimse darı ağacında sallandırılsın
İçimdeki yara kanıyor bak son damlamsın
Yazılan ne ilk şiirim nede son yazımsın

Vicdanınız varsa birazcık olsada sizin
Akmıyor artık kurudu yaşlardan iki gözüm
Vatan Bayrak Namus Şereftir benimde son sözüm
Gitmiyor ellerim sevgice hüzün dolu şiirim

Muharrem Değırmencİ4<MART< 2016< CUMA <SAAT<16<48<İZMİR