Henüz 6’sındaydı baharım taze tomurcuk gibi sarıldı hayata çocuksu düşlerim
Gençliğim 16 yaşındaydı..
Büyük umutlarla terkedilmiş;
Bir vatan, bir ana, bir yar, bir diyardı hayatım
Hep sözüm vardı kendime, yurduma ve umutlara...
Ardı sıra korkusuzca, ölüme yürüyen yüreğime, sözüm vardı
Birgün kendimden başlayarak...
Yalan dolan ile, çıkarlarla bürünen hayatları yıkmaya
Bu kahpe düzeni değiştirmeye sözüm vardı

6’sında yaşanmamış çocukluğum
16’sında gençliğimin benliğini
26’sında geleceğim kayıplara karışıp can verirken
Yıkık dökük, viran şehirlerde..
Hayata tutunmakmıdır sahte düşlerlerde ki tebessüm.
Işıldayan ay, parlayan yıldız, doğan güneş gibi...
Hep yalanmıydı ? aydınlık,!
Sevdalar ötüşen bülbüller gibi yurtsuzmuydu sevdalar
Yoksa güller gibi solgunmuydu? mutluluk,!
Adın neydi ki senin, riyakar düşlerde vefasız bir umutmu?
Yoksa bencil sevgilerle ötüşen bir yürekmi?
Sahte gözlerde ışıldayan, bir çığlık mı?
Yada içinde alamıyacağım oyuncaklar
Ulaşılmıyacak hayaller
Gidilemiyecek yerlermiydi adın.!
Adın; kayıp bir meçhul, yoksun ve bitkinmiydi hep

Herşeyden vazgeçerken bir senden
Birde delice sevdalı, yüreğimden vazgeçemedim.
Vazgeçmek istesemde vazgeçemedim
Bir daha ölmemek için ölmek diyorum
Nuhun gemisinde barınağım
Ağrı dağında bir kızım
Anadoluda bir gelecek
Sivas’ta yakılmış bir aydınlık
Maraş’ta katledilmiş bir kültür
İstanbul’da yalnızlığım
Ankara’da sevdiğim
Kafkasya’da koşuşan bir hınzır
Ortadoğu’da isyancı, bir korkak
Avrupada umursanmaz çıkarlar
Latin’de parıldayan bir ekvator
Filistinde satılmış bir hayat
İngiliz şilbendinde nizami bir asker
Hiroşimada yakılmış bir toprak
Ağıtlarla süslü bir hayat içinde
Yüreğimi dinamitleyen..
Filinta endam; bir senden birde sana vurgun delice gönlümden vazgeçemedim
Herşeyden geçtim herşeyden gittim
Kendimi alı koydum yerden yere savururken benliğimi
Bir sende kaldı hayatım
Birde düşlerde kalan kırık bir zeytin tanesi
Seninle akan bir dünyanın ışığında
Ben ve sensizlik’te kararan umutlar içinde
Sen ve hayat, ben ve kimsesiz

Turgay Parlakyıldız