sen gri bir bulutu oynuyordun,
ben maviye sevdalanıyordum.
sen sağnak sağnak yağıyordun,
ben ıslanmayı aşk sanıyordum.

seninle meydan okuyordum bu hayata,
seninle gülüyordum,
seninle ağlıyordum,
sen yaşamak oluyordun,
ben sana sevdalanıyordum.

sen olmazsan, bende olmuyordum.
sen gidince, bende gidiyordum.
sen gülünce, bende gülüyordum.
bir çocuğun gülümseyen gözleri gibi,
kardelenin güneşe sevdalanması gibi.

sokak ortasında kalmış bir yetimim şimdi,
caddelerce, kentlerce seni arıyorum.
her sokağım sana çıkan cümlelerle dolu,
her cümlem lugatında seni barındırıyor,
ve ben yine sığınağı oluyorum,
çıkmaz sokaklarında ömrümün.

sana mülteci kaldığım geceler,
yalnızlaşıyorum, üşüyorum.
kocaman bir kentte,
küçücük bir mutluluk gibi,
seni arıyorum.

sonra tütün basıyorum yaralarıma,
tütün acıyı alır derdi annem,
annemde yanılmıştı,
acılarımdan kanıyorum.

ve şimdi sana kurduğum tüm sözcükler,
bir bir intihar ediyor,
kentin en kalabalık,
en manzarası güzel,
ve en çok seninle karşılaştığımız sokaklarda.

kalbin üşümesin diye,
kalbimle sarıldım kalbine.

ibrahim dalkılıç

04/03/2016

23/50 izmir