görmesem de sever, bilmesem de hissederdim seni
ne güzeldi ki kaybetmediğim tek umudumdu güvenim
rahatlıkla çıkar evden, uzanırdım çarşıya pazara
özleminle bastığım yollar, bakındığım gökyüzümdün
unutmuştum sessizliği, şarkılar ezberliyordum ki
sana dair ne varsa, yürüdüğüm her mesafe içinde
seni doya doya kalbimde, yaşatmak istiyordum.





kırılgan yapım ve camdan kalbimin suyuydun sen
çınlayan kulaklarımın ardında arardım hep sesini
çok şey öğrendim şu divane sevgiyle bu hayatta
olmadığın saatleri yaşatmayı öğrendim en başta
yokluğunda varmışsın gibi yaşamak, el ele olmak
ayın bile kıskandığı en güzel geceyi anımsatmak
yıldız yıldız yağmaktı seninle ikiz gönlümüze.





rüzgarın tersine kurdum hep hayallerimi, güzeldi
kapılıp gitmedim hiç bir zaman yoldaki gözlere
solup gitmedim olmadığında, yeni fidanlar ektim
rengarenk güller sevdim hep adları seninle vardı
gocunmadığım tek şeydi tutuştuğum şu yangınlarım
ve vurulduğum tek yürekti içime sığdırdıklarım
sonu başı sen, altı üstü ben, delice aşıktım ben.





gelelim kör ettiğinde gözlerimi görmediğim güne
saflığın kurbanı, aşkın merhameti gibi bir şeydi
her ne yapsan olumlu bakar, istemezdim ağlamanı
her ne desen inanmıştım sana, en başında ateşe
duymadığım kokusu vardı ellerimin, yanık yanık
çıkan dumanların bakışları bir kıyametmiş meğer
oysa ben senden başka bir şey hissedememiştim.





bir tabela görürsün ya yolların yan tarafında
işaret eder sana hangi yöne gideceğini, sessizdi
kimi zaman umursar bakar, önemsersin yollarını
ya da es geçersin metal şeyi, bilirsin kendini
hiç kulak asmadım şimdiye böyle söylenen sözlere
hiç umursamazdım elleri, düşünceleri, gözleri
yavaş yavaş da görmek istemezdim o ihanetleri.





soramadığım sualler kemirmezdi hiç beni, içimi
kendime güvenmezdim ben sevgine inandığım kadar
körü körüne yüzmemiştim hiç balıksız bir denizde
böyle başı dik gezmezdim ben soluksuz gökyüzünde
şimdi yüzleşeceğim bir aynam kaldı, o da sensiz
geri doğru sildiğim sözlerim var ki dayanamam
ısrar etme gözüm, ben o kirli gözlerine bakamam.





caddeler sır tutuyor ruh saçıyordu aşkla anısına
ser vermiyordu kaldırımlara, sözsüzdü ihanetleri
bedenseldi işaretler, utanan yolların kollarında
zevk-i aşk sevgisiz ve o günü birlik yollarında
utanırken bakmaya sana bunu ben nasıl anlatırdım
biliyormusun bugün, geçici olarak içimi aldırdım
anladım ki sevgiyle sessiz, çıkıp gitmekmiş adım.

…


ÇIKIP GİTMEKMİŞ ADIM – Mawish Şiirleri – Mert Zafer Cansever