Kalemler yazmaz oldu özlemlerimi
Cümlelerim yarım kaldı
Dizelerim suskun
Kafamda bin bir düşünce
Beynim durgun
Gönlüm yorgun
Bedenim yılgın
İçimde ki kor ateş yok etti her şeyi…

Keşkelerim olmasa da
Pişmanlıklar içerisinde anılarım can çekişir
Umutlarım darağacına çıkmış
Kendi ipini kendi çekecek
Sol yanım yangın yeri
Söyler misin ey yar?
Yüreğimde ki hasret yangınlarını
Cehennem buz tutsa
Söndüre bilir mi?

Öylesine sözde değil
Yürekten çok sevmiştim
Gel gör şimdi eserini
O delice seven yürek darmadağın
Küçücük dünyasına kocaman dünyayı sığdıran
O yürek şimdi yangın yeri
O yürek şimdi paramparça
Görmez senden başka kimseyi…

Göremediğinbüyük sevdamız
Benim yaşarken öldüğüm gibi
Yavaş yavaş o’da can veriyor
Keşkelerim olmamıştı hiç
Şimdi dönüp bakıyorum da ardıma
Seni saramadığım kollarım yılgın
Sana gelemediğim yollar yorgun
Yakıp yıkıp yok etmeli ne varsa
Sana dair
Sevdaya dair
Sonra arkana bile bakmadan
Gitmeli bu şehirden…

Varlığınla yokluğun arasında sıkışıp kaldığım
Zehir kusan bu şehri terk etmeli
Riyakâr sevdanın hatıralarından temizlemeli
Sana benzeyen tüm yüzler yok olmalı
Can kırıkları bin bir parçaya bölmeden
Ne kadar ayna varsa kırmalı


Ey yar!
Yokluğunda yüreğim yine yangın yeri bu sabah
Adını andığım her yerde alevler sarıyor bedenimi
Gülümsemelerim yok oluyor dudaklarımdan
Gözlerimden lav gibi akan
Kor ateş gibi içimi yakan
Yüreğimde ki hasret yangınlarını
Cehennem buz tutsa
Söndüre bilir mi?

Mustafa KARAAHMETOĞLU
29.02.2016