Harflerim tükendi
Kalanların da hepsi bir birine zıt
Sen ve ben gibi
Yan yana gelemiyorlar çaresiz
Kelime t/üretemiyorum
Hiçbir anlam taşımaz kuramadığım cümlelerim
Öznesi sen olmayınca
Hayallerim uçsuz bucaksız
Noktalama işaretleriyle seni hayal eder
Seni yaşarım…

Gülüşün!
O gülüşün… Yok mu?
Sonuna hangi işareti koysam anlamı değişir
Nokta koysam önyargılı olurum
Soru işareti kafamı karıştırır
Ünlem desem; acı, korku, şaşkınlık ifade eder
Üç nokta… Ucu açık
Konuşmak istemez gibisin…

Sana ait bütün cümlelerimden
Noktalama işaretlerini çıkardım
Hiç birini kullanmıyorum
Ne kadarda anlamsız
Noktalama işareti koymadığım cümleler
Bende ki sevgini bu cümlelere benzetirim
Virgül koymak isterim,
Her nereye koysam
Anında cümlenin anlamını değiştirir
Yerine göre yaren
Bazen yar
Bazen de yara olursun…

Açıklama yapmam gerekir zaman zaman
İşte o zaman noktalı virgüle ihtiyaç duyuyorum
Seni nasıl anlatırım bilmiyorum
Çünkü her türlü bakışında
Suskunluğunu bozan bütün sözlerinde
Her anlama gelecek noktalama işaretleri var…

Gözlerimin içine bakarak gülümseyişinde
Sorduğum sorulara alamadığım cevaplar gizli
Bambaşka manada
Hatta başka anlamlarda
Çok uğraştım!
Düğüm çözmeye benzemiyorsun
Üç bilinmeyenli denklem gibisin…

Sen yazılmadan sonu belli olan
Sevda romanlarımın başkahramanı
Sen yaşayamadığım masallarımın sultanı
Yüreğime koyduğum üç noktasın…

Üç nokta…
Anlamını bilir misin?
Seni tanımanın ölüm fermanını imzalıyorum
Sen say ki beni hiç sevmedin
Say ki bitti
Ama sen bende hiç bitmedin
Ben susuşuma üç nokta koyuyorum
Susuyorum…

Susuyorum şimdilik
Yaşayamadım doyasıya
Ne hayatın hüznünü hüzün olarak
Ne de sevincini sevinç olarak paylaşamadım
Özlemlere hasret kaldım
Hayaller düşleyemedim
Sevdalandım söyleyemedim
Umutlarım kırıldı hep
Ayrılığın sebep olduğu acılarla yaşadım
Neyse önemi yok olan oldu boş ver
Buda geçer diyerek suskunluğumu bozmadım
Son noktayı koymadan
Susuşuma üç nokta koyuyorum
…Ve
Susuyorum…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
21.02.2016