Geceler, katran karası geceler
Korkmazdım eskiden karanlıklardan
Dokunmazdı bu kadar geceler
Ne siyahlığı, ne de sessizliği
Korkutmazdı sensizliği
Mahkûm ettin beni karanlık gecelere

Uykusuz yaşadım sensiz onlarca geceyi
Her gece kayan yıldızları sayıp, seni düşledim
Dilekler tuttum yokluğunda,
Bir gece değil, her gece ağladım sensizliğe
Kim bilir kaç gece seni sensiz yaşadım
Saymadım, sayamadım…

Uykusuz geçen gecelerin sabahlarında
Seni düşündüm, yokluğunda
Sensiz geçen bütün yıllarıma lanet okudum
Ensemde nefesin yerine
Yokluğunun esintisi
Bedenimde kocaman bir boşluk
Doldurması imkânsız!
Sol yanımda tarif edilemez acı
Üzerimde tonlarca ağırlık
Tartmadım tartamadım…

İçimde kocaman yangın
Söndürmeye çalışırım gözyaşlarımla
Senden geriye ne kaldıysa
Bedelini ödüyor gözlerim gecelere
Bakışlarım simsiyah başka renk vermiyor
Avaz avaz haykırışlarım yankılanır içimde
Sensiz
Bitkin ve çaresiz
Bin bir parça olmuşum…
Her taraf flu, göremem burnumun ucunu,
Kalmışım sisli anıların içinde…

Hasretimsin, özlüyorum
Her anımda sen varsın seni düşünürüm
El ele yürümeyi,
Gözlerinin derinliklerinde kaybolurken konuşmayı
Ayalarım terlese de
Elini bırakmadan sonsuza dek
Seninle yürümek istiyorum…

Sen benim nefesimdin
Havasız bıraktın beni.
Özledim sımsıkı sarılmayı
Burnumda tüten miski amber ten kokunu
Seninle süslenen rüyalarımı
İlklerimi,
Seninle hissettiklerimi
Döktüğüm acı gözyaşlarımı
Senin sebep olduğun her şeyi özlüyorum…

Her halinle her şeyinle sevdim seni
Aşkımın karşılığı yok
Çok yakınında iken uzak kalmak
Özlediğimde yollarına bakmak
Gelmeyeceğini bile bile geleceğin günleri beklemek
Her neyse boşver

Boş ver dedim ya, bilme hiç!
Bilsen ne çıkar
Sol yanım acıyor canım yanıyor
İçimdeki yangını cehennem buz tutsa da söndüremez
Unutmayı da denedim!
Beceremedim
Olmuyor
Yapamıyorum…
Aşk…
Bu kadar dokunmamıştı
Oysa!
Sonsuzluğa açılan kapı gibi sevmiştim
Seni sevmek bu kadar ağır gelmemişti
Anlamadım…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
20.12.2013