Ben şair-i azam(!) Yörükoğlu’yum,
Adımı sanımı bilen görmedim.
Hoş sohbet delisi, gönlü dağlıyım,
Akıllı kişiye kıymet vermedim.

Ne yazık ki muhabbeti kaçırdım,
Kanadı kınalı sözler uçurdum,
Gönül otağından dostlar göçürdüm,
Kara düşü tutup hayra yormadım.

Garip bahtım bu sene de gülmedi,
Aşık oldum kimse adım bilmedi,
Şiir yazdım, beğenen de olmadı,
Ömür bitti bir murada ermedim.

Yörükoğlu’m varamadı menzile,
Kıyamete kadar bitmez bu çile,
Yarınlar fakire umutsa bile,
Bir gün olsun sefasını sürmedim.
AŞIK YÖRÜKOĞLU

Ustam Yörükoğlu, Şair-i Azam,
Dermanı şiirde arayan adam ,
Muhabbeti, hayat tarzı muazzam,
Görüp bildim zatına hiç sormadım.
Zehra Sultan
Not: Bu şiir bir öz eleştiri hatta kendimle alay edişimdir. Kimse yanlış anlamasın, Şair-i Azam olmak benim ne haddime... Kinayeli bir ifademdir a kadar. Şiir dostlarına selam olsun.