O yıllarda ebemlerden ayrılmış, kendi damımızda yaşıyorduk. Ama evlerimiz birbirine uzak değildi.Babam, anamın da gizli ısrarıyla evimizin ayırılmasına razı olmuş ve bizim için yarısı ahırlık olan ayrı bir dam tutmuştu. Tecirler olarak, dört aile hayvanlarımızla beraber aynı damlarda yaşıyorduk. Bizim dam, amcamların damlarının arasındaydı. İki bölmeli bu damın arkası yarı beline kadar toprağa gömu?lu?ydu?. Arka ve yan duvarları taşla öru?lmu?ştu? ve bu duvarlarda hiç pencere yoktu. O yu?zden bizim evin iki bölmesi de gu?ndu?z vaktinde bile ancak loş bir aydınlıkla ışırdı. Köydeki bu?tu?n evlerde olduğu gibi, bizim evin duvarları da saman katılarak hazırlanmış çamurla sıvalıydı. Zaman içinde bu sıvalar döku?lu?r, ama babam ancak iki u?ç yılda bir yeniden sıvardı. Aslında babama kalsa sıvamazdı da anam ağaç kabuğunu andıran yu?zu?nu? yumuşatarak yalvarırdı: “Herif kurban oluyum, şu duvarı sıvayak. Taşların arasından dışarısı göru?nu?yor. Kışın soğuktan yatamak, çocuklar hep hasta olur.”