Editörden... Hiç Yazasım Yok...

Geçen hafta 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü nedeniyle protesto ettiğim için yazmamıştım. Niye mi protesto ettim? İçimden öyle geldi. Kutlanılacak gün mü? Anılması gereken bir gün mü? Neden bunu bir türlü ayırt edemiyoruz. Mazisini bilenler mutlaka vardır. Amerika’da bir tekstil fabrikasında 40.000 işçi tarafından daha iyi çalışma koşulları istenir ve bunun için grev yaparlar. Polisler işçileri fabrikaya kilitler ve o sırada çıkan yangın işçilerin kaçmak istese de barikatlar yüzünden kaçmasını engeller ve çoğu kadın 129 kişinin ölümüne sebep olur. Bu herkese çok fazla dokunur doğal olarak ve cenazeye 10.000 kişi katılır. Aradan yıllar geçer ve 13 yıl sonra bu günü ölen kadınların anısına “Dünya Kadınlar Günü” olarak ANILMASINA karar verilir. Bizde 1921 yılında KUTLANMAYA başlanmış.


Yalnız bizim kutlamalarımız süper bir şekilde oluyor. Yıl boyu elinde bıçakla gezen ve paramparça ettikleri kadın haberleriyle, okula gitmeyen kız çocuklarımızla, sesi yükseldiği için, bir gün yemek yapmayı istemediği için, ihtiyacı olduğundan para istediği için, çalışıp para kazanıp “bu benim param” dediği için, doğru düzgün giyinip makyaj yaptığı için, hakkını savunduğu için dayak yiyerek… Bunlara sebep olan tüm erkeklerin kalkıp bugünü sanki önemsiyormuş gibi, elinde bir sap çiçekle, saçma sapan hediye almalarla, yemeklere çıkmalarla kutladıkları için protesto ediyorum. O gün sabahtan akşama kadar radyolarda, sosyal mecrada, televizyonlarda eşlerine sevgililerine ne hediye alacaklarını soran saçma sapan erkek muhabbetleri dinledim. Yahu önce siz adam olun, insan olun. Bugünün neden oluştuğunu algılayın o bize yeter. Dünya Emekçi Kadınlar Günü olması ne güzel. Şimdi olayın çıktığı tarihe bakın 1857, biz 2012’deyiz halen kadınların evde oturmasına çalışmasın diye uğraşmalarına anlam veremiyorum ben erkeklerin. Bir de bu erkeklere müsaade eden kadınlarımıza bir lafım var. İstemediğiniz şeylere maruz mu kalıyorsunuz? Siz bunu hak etmişsiniz demektir. Nokta!

İşte yazmaya başlayınca böyle konuları çok sinirleniyorum. Geçen hafta yazmış olsam daha fazla istatistiklere göre birçok veri hazırlamıştım. Son anda vazgeçtim. Yine de bunları yazarken çok gerildiğimi söylemeliyim. Ben halbuki herkesin kızdığı umursamadığı “sevgililer günü” nün bile mutlaka yaşımız kaç olursa olsun kutlanmasını savunan biriyim. Fakat layıkıyla kutlanmayan, anılması gereken şeyler layıkıyla anılmadığında çok çok üzülüyorum. Sap ve samanı bir türlü ayırmayı öğrenemedik.


Gelelim bu haftanın önemli olayına. Gerçi bu olay bizim hayatımızı etkileyen ve ben biliyorum sadece bugün hatırlamadığımız, sürekli andığımız bir olay. İnsan kendi tarihini nasıl unutabilir ki? Atamızın bu konuya ilişkin çok güzel bir sözü vardır hatta;

"Bilelim ki milli benliğini bilmeyen milletler başka milletlere yem olurlar." Mustafa Kemal ATATÜRK


Bizler bugün rahat rahat uyuyalım ve kaygılarımız olmasın diye gözlerini bile kırpmadan, malını, mülkünü değil canını feda eden dedelerimizin torunu olmaktan gurur duyuyorum. Umarım ileride bizim evlatlarımızda bizler için böyle hayır duaları ederler. Ya da ülkemizin her bir karış toprağı dökülen kanlarını isyan edecektir. Bu nedenle özellikle anne ve babalara tavsiyem. Lütfen çocuklarımıza tarihimizi sevdirecek her şeyi yapalım. Ne kadar bilgiye sahip olurlarsa yaşanmışlıklar elbette tecrübedir hepimiz için.

Çanakkale Zaferimizin 97. Yıldönümü kutlu olsun hepimize arkadaşlar. Ölen binlerce şehidimiz dedelerimizin ruhları şad olsun.

“Hepsi parlayan yıldız, batmayacak hilâl`di
Hepsi birer Mustafa, hepsi birer Kemal`di
Allah`ın ordusunu yenmek elbet hayâldi
Girmedi kılıç kına, geriye dönmediler !..

Onlar ki al bayrağa rengi veren kandılar
Susmayan ezandılar, okunan Kur`andılar
Vatana aşıktılar, gönüllü kurbandılar
Ellerde taze kına, geriye dönmediler !..”


Çanakkale Zaferi ile alakalı aklımda kazılı tek şiir bu. “Geriye Dönmediler-Kadir Güven” sitemiz şairlerinden ve canım abime teşekkür ederim. Kendi sesinden dinlemek defalarca nasip olmuştur, duygulanmamak mümkün değil.

Bu hafta vizyona yeni giren filmler var, bilmem birini fark ettiniz mi Süpertürk olması rağmen Tamer Karadağlı oynuyormuş başrolde, doğrusu hiç merak etmiyorum. Oscar ödüllerini toplayan filmleri izlediniz mi bilmiyorum fakat onları mutlaka izleyin derim. “Iron Lady” özellikle… Bir kadının iradesi, inatçılığı, güçlülüğü, dik durması ve verdiği kararların arkasında durması ile alakalı çok şey öğrenebilirsiniz. Özellikle hanımlar mutlaka izleyin derim. “J. Edgar” bu hafta bir arkadaşıma söz verdim ikinci kez izleyeceğim. İkinci kez izlenecek bir film değil bana göre. Başrol oyuncusunun yakışıklı olması bile etkilemez beni. Leonardo DiCaprio var çünkü başrolde : ))) Fakat konu sağlam. FBI’ın kurulmasını etkin rol alan Hoover’in hayatı boyunca neler yaptığı anlatılıyor. Elindeki güçleri kendi lehine kullanması, acımasız taktikleriyle insanları kendine düşman etmesine kadar gidiyor. Gay olup bunun bir türlü açıklanamaması da cabası. Hem de 1935 li yıllarda : ))) George Clooney’in Oscar Ödüllerinde de dile getirilen ve bu adam “normal bir vatandaşı bile bu kadar iyi oynar” yorumuyla “Senden Bana Kalan” filminde gerçekten hem duygusal anlar yaşatıp hem normal bir vatandaşı bile tüm harika oyunculuğu ile bizi sahneye kilitlemişti. Hem Leonardo olmasa bile George’nin karizması beni daha fazla etkiliyor demeliyim. The Artist filmine gelince. Başlarda sıkılıyorsunuz ya da ben sıkıldım ama ilerledikçe kendinizi kaptırıp güzel bir film izlemenin keyfini sürebiliyorsunuz. Ama benim için içlerinde en güzeli hangisiydi derseniz. Çok düşünürsem Iron Lady derim ama hepsi aynı aslında şu durumda : )))

Bu arada daha önceki yazılarımda bahsettiğim ve benim gibi birçok kişinin merak ile beklediği Ferzan Özpetek’in filmi “Şahane Misafir”in galası Roma’da yapıldı. 5 Nisan’da burada yapılacak az kaldı, bekleyelim.

Bu hafta 6 film daha vizyona girdi. Ne olduğunu söylemeyeceğim gider öğrenirsiniz. Ben ama en çok “aşk’ım benim” filmini merak ediyorum. İsminden dolayı olmasa da kadınları ilgilendiren her şey beni doğal olarak ilgilendiriyor. O kadar kadınlar hakkında rahat rahat nasıl atıp tutabiliyorum. Bir de genelleme yaparak değil mi ))


Bu arada Bursa’da Kitap Fuarı vardı… Katılan yazarlardan kimi memnun kimi şikayetçi. Kimi diyor ki; “ bizim için çok keyifli geçti, biz okurlarımızla buluştuk ve beklemedik bir kalabalık vardı”. Kimi diyor ki; “yazar çok okuyucu yok”… Eh valla şikayet edenler yazdıklarını bir kez daha gözden geçirsin derim : ))) Çünkü benim geçenlerde bahsettiğim Kütüphane Haritası’ndan bahsetmiştim. Okuyucuların ne kadar çok olduğundan. Türkiye’de kişi başına düşen kitap sayısı 7.2, bu sayıyı 12 yapmak için bakanlık kampanya başlatmış.” Her ay bir kitap” sloganını taşıyor. Okuyucu sayımızın ben kötü olduğunu sanmıyorum. Yoksa bu kadar çok eleştiren, biçen, kesen olmazdı değil mi? Uyduruyorlar mı yani. Hele ben asla : ))) Okumadığım şeyleri anlatmıyorum sonuçta. Fakat bunu yapan varsa asistanları vardır, ben henüz o yaşa gelmedim. Fakat bi zahmet her hafta söylüyorum bu haftada söyleyeceğim. Okuduğunuz kitap isimlerini hatta sevdiğiniz bir bölümü’de bizimle yazı altında paylaşsanız ne güzel olurdu.

Arkadaşlar 31 Mart tarihinde bir saat karanlıkta oturacağız. Neden mi? Sürdürülebilir bir gelecek için. İklim değişikliği, biyolojik çeşitlilik kaybı, su kaynaklarının tükenmesi gibi sorunlarla ilgili olan herkes bu kampanyada bir araya gelecek. 31 Mart 2012 cumartesi günü 20:30’da ışıkları bir saatliğine kapatarak dünyaya olan bağlılığımızı gösterebiliriz. Bu ilk defa yapılmıyor bilenler vardır aramızda mutlaka 2007 de başlamış ve 2010 yılında rekor sayıya ulaşıp dünya çapında yapılan bir kampanyadır. Bireysel olarak hepimizi ilgilendirmekte, bilginize…

Kampanya kapsamında Boğaziçi Köprüsü’nün yanı sıra 250 kurum, 7 belediye, İstanbul Valiliği, binlerce hane 2010 da kampanyaya destek vermişlerdi. Bu yıl ise 26 Mart 2012 günü 20:30-21:30 arasında ışıkların kapanmasını isteniyor. T.C. Ulaştırma Bakanlığı’nın desteği ile Boğaziçi Köprüsü bu tarihte ışıkları kapatacak sembolik yapılardan biri.
Ayrıntılı bilgiyi www.wwf.org.tr adresinde bulabilirsiniz

Size önemli bir haber daha vereyim, belki değerlendirmek isteyen arkadaşlar olabilir. Kültür ve Turizm Bakanlığı, özgün edebi eser üretecek yazarlara projeleri karşılığında maddi teşvik verecek. Yönetmelik Resmi Gazete’de yayınlandı. Bu hizmetin ayrıntılarını Kültür Bakanlığı sitesinden edinebilirsiniz. Artık süper bir projem var kitap çıkartacağım teşvik bulamıyorum demez kimse sanıyorum. : ))

Yeryüzünde İlk Kitap nasıl yapılmış? Bunu bilen var mı?
Şimdi hemen google amcaya soralım bakalım. Haber siteleri çıkacak karşınıza ve orada bir kitaptan bahsedecek. Yazarı Nicholas Carr. “İnternet Bizi Aptal Mı Yapıyor” isimli eserine gelince gerçekten çok merak ediyorum. Bu hafta elimde başka bir kitap var ama bu kitabı bulup hemen okumak istiyorum. İlk Kitabın nasıl yapıldığı ile alakalı hikaye haber sitelerinde var isteyen araştırsın okusun lütfen. Fakat başka neler var merak ediyorum. Gerçekten biz neden bu kadar kolaycı olduk. Okumuyoruz özet geçiyoruz artık her şeyi. Offf ben böyle yapmayı sevmiyorum ama bazen cidden yetişemediğimiz zamanlar oluyor diyenlere cevap veriyorum. Ben uykumdan fedakârlık ediyorum. Bu sayede hem geziyorum, hem okuyorum, hem izliyorum, hem eğleniyorum. Sosyal medya, haber siteleri ve tüm internet sitelerinde sörf bile yapıyorum. Düşmemem lazım lütfen dikkatimi bozmayın ben halen yüzme bilmiyorum çünkü. Sonra köpekbalıklarına yem olmayayım : )))

Güzel keyifli bir haftasonu geçirdim diyemeyeceğim aslında. Sabah spor amaçlı dışarı çıktım. Üzerimde bir ağırlık nedense oturdum kaldım. Güneşi değerlendirin diye o kadar bağırıp çağırdım. Hatta twitter dan bi ton söylendim evde oturanlara ama kolumu kaldıracak halim yoktu. Eve gelen birkaç arkadaşım sağ olsun sohbet muhabbet derken geçti gitti. Yarın işbaşı ve pazartesi sendromu olanlara gülüyorum. Yahu bi gidin çalışın da hayat aksın : ))) Zaten zaman o kadar hızlı akıyor ki haftasonu ne zaman geldi anlaşılmıyor. Bu hafta kimlere teşekkür etmem gerekiyor diye düşünüyorum. Tribünlerden maç izleme isteğimin birçok sebebin sahibi Önder Karadeniz’e, beni her dakika arayıp iyi olup olmadığımı ses tonumdan kontrol eden fotoğraf sanatçısı arkadaşım Engin Akyurt’a, tüm kahrımı çeken Habib’e, ağlama duvarım canım arkadaşım Semra Durmuş’a, eğlence, neşe kaynağım, ev arkadaşım Pınar’a, yazılarımı takip eden tüm dostlarıma teşekkür ederim.

Edebiyatdefterimizin 6. yaşını da buradan sizler gibi bende can-ı gönülden kutluyorum. İyi ki edebiyata hizmet eden böyle kurumlar var. Ne mutlu bize. Habib tekrar teşekkürler canım benim.

Kültür Sanat Platformumuzun en önemli editörlerinden sevgili kardeşim askere giden Mesut’a, söyleyecek çok şeyim var ama nasılsa O’nu en kısa zamanda göreceğiz inşallah. Allah seni bizlere sağ salim kavuştursun, hayırlı tezkereler canım benim. İnan ben seni şimdiden çok özledim : ((((


Bitti. Yazmayacaktım diye başlayıp yine çenemin düştüğü ve bir çok haberi atlayarak geçtiğim bir yazının daha sonuna geldik. Yeni bir haftasonu yazımda daha buluşmak ümidiyle. İyi, mutlu bir hafta diliyorum.

Esen kalın : ))))))))))))



Saygılarımla

banukalyoncu


Fotoğraf: Bade Kalyoncu