Editörden... Kuşlar Yasına Gider

Bugün her şey “saat kaç” diyerek başladı. Ülkenin en büyük sorunu haline gelen ve akşama kadar geyiği yapılan günün neyse ki sonuna ulaşmak üzereyiz. Sonunda umarım herkes öğrenmiştir. Yılbaşına kadar ne ileri ne geri alıyoruz saatleri : )) Elimizde milyon milyon para sayıp verdiğimiz telefonlar bile şaşırdı kaldı. Yine ne varsa bizim eski duvar ve masa saatlerimiz var. Şu an telefon ve duvar saatim doğru fakat bilgisayarımın saati yanlış : )

Ve nihayet uzun süredir beklediğimiz kış yine kapımıza dayandı. Bu hafta sonu ilk defa doğalgaz düğmesine dokunduk. Önümüzdeki aydan itibaren faturası da bize dokunmaya başlayacak. Tabi “ biz kış ayını çoktan soluduk “ diyenler olabilir, malum doğuda kar yağan yerler vardı. Biz İstanbul’da yeni yeni alışıyoruz işte. Bir elimizde kahve, bir elimizde kitap pencere önüne oturup kar yağışını izlemek ne güzel olurdu değil mi? Ama hatırlatırım ki yarın PAZARTESİ. Hayal kurmayalım yani : ))

Hazır bu duruma kendimizi alıştırırken, artık yaz aylarında olduğu gibi sürekli dışarılarda hadi oraya, hop buraya gezemeyiz. Bu nedenle artık kitapçılara gidip kendimize hazırlık yapalım. Çok güzel yeni çıkan kitaplar var. Tabi bana göre güzel olanı siz beğenmeyebilirsiniz, fakat hepinizin beğendiği filmi de ben sevmeyebilirim. Buna benzer örneklerini daha önce ilk yarıda uyuyup ikinci yarısını izlemediğim filmlerden biliyorum : ))) Evet ben normal değilim. Normal demişken, bizim sitenin eski üyeleri Jale Demirdöğen dediğim de bilirler. Kendisi yeni kitap çıkarmış, ismi de “Normal”. Reklamlarını gördüm ama okumadım henüz. Yani takip edenler varsa ama yeni kitabı çıktığından haberdar değilseniz, bilginize.

Ben neredeyse her 15 günde bir bazen bu haftalık olabiliyor, gidip kitapçıları talan ediyorum. Ne çıkmış, kimler neler yazmış, kapaklarına neler kondurmuşlar, ayraç olarak kahve, keçe süsler ve araç kokusu dışında neler veriyorlar. Merak işte. Kitap içinde okunacak hikaye olmayınca yanına verilen kahveler gibi tuhaf haller ile karşılaşabilirsiniz. Fakat bazı isimler vardır, kitap kapağının üzerinde ismini görürsünüz. Sorgusuz sualsiz o kitabı alır, koklar, bağrınıza basarsınız. Benim bazı öyle isimlerim vardır ve anında kasaya giderim. O gün başka kitap ya da dergi bakmama gerek kalmaz. Sonra gider bir yerde oturmam gereklidir. Amaç çay, kahve içmek değil aslında, azıcık soluklanıp, usul usul sakince kitabın arka kapağını okumaktır. Sizin de hayatınızda böyle anlamlandırdığınız ve hiçbir yere koyamadığınız isimler olmuştur hayatınızda. Hasan Ali Toptaş’ta benim için böyledir. Her kitabını okumuşumdur ve defalarca hediye olarak götürmüşümdür dostlarıma. Benim için çok değerlidir çünkü. Son kitabı bir roman, “Kuşlar Yasına Gider” ismi. Okuyorum ama usul usul… Bitmesin diye büyük bir korkuyla. Bitince ayrıntılı yazalım, konuşalım isterim sizlerle.

Kitabın kapağını gören ve içinde ne yazdığını bilmeyen bir arkadaşım yorum yapmıştı. “Ne biçim kitap kapağı o öyle” hiç sevmedim, “ben olsam öyle bir kapak yapmazdım” dedi. “Peki içinde ne yazdığını biliyor musun? “ dedim. “Gerek yok, kapak kötü” dedi. Ben daha fazla konuşma gereği duymadım. Okumaktan çok yazan bir kalabalığın içinde böyle yorumlara çok alışkınım. Ayrıca ben kendime, sevdiklerime, değer biçtiğim her şeye karşı korumacıyımdır. Korumak benim için karşımdakine lafa laf, söze söz her söylediğine karşılık vermek değildir. Susmaktır… Bu benim kendime olan saygımdan. Çünkü karşındaki kişi seninle aynı dili konuşmuyor, duymuyor, algılamıyor, aynı saygı ve sevgiye, en önemlisi seviyeye sahip değil. Kalıyorum orada, bırakıyorum arkadaşı. Yol benim için devam ediyor, öyle…

Bu hafta güzel filmlerde var. “İkimizin Yerine” çok merak ediyorum. İkna edersem benim ekibi hep birlikte gidelim istiyorum. İzleyen varsa biraz anlatsın lütfen. Yoğunluktan yaz boyu 6 aylık Sinemia kartı satın almıştım. İnsan bir sefer gidip film izlemez mi? İzlemedim. İzleyemedim aslında… Araya çok önemli boşluklar girdi. İşler girdi, telaşeler derken verdiğim para da gitti. Acaba Sinemia bana bir iki ay en azından hediye etmez mi? Arayıp bir deneme yapayım bakalım. Gerçi bizim böyle tuhaf alışverişlerimiz vardır. Spor salonuna yazılırız gitmeyiz, böyle indirim kartlarına para veririz kullanmayız, yanımıza almayı unutur fazladan para öderiz. İzlemeyiz ama belgesel ve sinema kanalları satın alırız. Sonra biz neden ay sonunu getiremeyiz olur : )))

Böyle boşa para harcamayı bırakıp, havalar soğumuş ve kar gelecek deniyor ya… Kapı önlerine su ve yiyecek bırakmayı unutmayalım n’olur. Küçük dostlarımız ölmesin. Onlara yardım etmek istemezseniz okullar da ayağına çorap bile alamayacak, burnu açık yazlık ayakkabılar ile giden öğrenciler var. Bir ayakkabı kimseyi incitmeyecektir.

Haftaya kalmaz ben yine yazarım mutlaka. Şimdiden herkese bol bereketli ama çok mutlu ve güzel bir hafta diliyorum.

Sevgilerimle.
@banukalyoncu