Çocukluk günlerim bittiği anda,
Karşıma bir güzel çıktı aniden.
Mâil oldum onun mah cemâline,
Aklımı başımdan aldı aniden.


...

Seni ilk gördüğüm an, o yüksekten düşen suyun gümbürtüsüydü. Öyle bir ses, öyle bir şiddet... Hayatımın kenarında duran her şeyi, tereddütlerimi, eski korkularımı bir anda alıp götürdü. Sana doğru çekildim; bu bir tercih değil, doğanın bir kanunuydu. Tıpkı bir nehrin, o büyük düşüşe karşı koyamayışı gibi.

Şimdi seninle birlikte, o kristal suyun içinde, havada asılı kalmış o anı yaşıyorum. Her damla, bir söz, bir öpücük, sonsuzluğa atılmış bir vaat. Hava, senin enerjinle ıslak, coşkulu ve canlı. Etrafımızdaki her şey – kayalar, yosunlar, ağaçlar – bu bizim coşkunluğumuzun tanığı.


...

Derinlere doğru ilerledikçe, kıyıdan uzaklaştıkça korku yerine huzur doldu içime. Geriye dönüp baktığımda, bıraktığım hayatın kumdan bir kale gibi ufaldığını gördüm. Artık sadece bu su vardı. Bazen dalgalar yükseliyor, beni sarsıyor, nefesimi kesiyordu. O anlarda boğulacağımı sandım, mücadele ettim, köpüklü tuzlu suyu yuttum. Ama her fırtınanın ardından, deniz beni yine nazikçe yüzeye taşıdı, sanki "Hayır, henüz değil," der gibi.

Bu denizin bir sahibi vardı ve o da sendin. Sen, bu engin suyun akışını yöneten, gelgitlerini belirleyen Ay'dın. Senin sessiz varlığın, benim en şiddetli dalgalarımın bile bir ritimle, bir amaçla yükselip alçalmasını sağlıyordu. Birlikte, bilmediğimiz mercan resiflerini keşfettik, suyun dibindeki parlayan sırları bulduk. Sensiz, ben sadece karadan denize atılmış bir damlaydım; senle birlikte, okyanusun ta kendisi oldum.


...

Yanındayken sevenimizin değerini bilemeyiz!
Farkına varmadan üzeriz!
Bazen hareketlerimizle...
Bazen de söylevlerimizle kalbini kırarız!
Kabalaşır dökeriz!

...

Ey ruhumun aynası…
Gözlerinle başlar her gün,
Kalbimde titreşen nur,
Bir kutsal kitabın ilk ayeti gibi iner içime.
Bilgeliğin gölgesi,

...

**Aslında "Aşk" kayıp bir haritaydı ..
Ne izi ,
Nede sesi belliydi ,
Bir gün bir define avcısının onu bulması gibiydi..

...

Yedi kat göğün doruğu değil, senin kalbindi tahtım,
O büyük yangına koşmak, aşkla yazılmış alın yazım.
Beni yakan o alev, neşe değil, vuslatın harıydı,
Daralan zaman değil, sensiz geçen her anın yarısıydı.
Kaderime kazınmış bu bitmez, tükenmez döngü,

...

en parlak yıldızı,
Her bakış bir sır,
her ışık bir dua.
Kalbime düşerken
ince bir melodi,

...

Seni çok sevmiştim oysa.
Tüm yüreğimi koydum ortaya,
Ama yine de yetmedi sana...

ZÜLFIKAR DEMIREL

...

❦ Ne kasıt taşırdın ne de bir tuzak;
Yalnızca zorunlu bir mevsimdin, Zamanı dolunca usulca solan.
Sen o kışı ardında saklayan ihtişamlı dağ,
Ben ise gölgesinde donmaya razı, gönüllü bir teslimiyetim,

...