gökyüzü mavi beyaz elimde. .bi pencere yahut akne’den oluþan bi ayna. hiç bir sabah yalnýz deðildim sesimden boþ koridorlar.akardý.o yanýmdaki duruþun fotokopisi.mutluydu. tek bi resimde umut tek bi resimde.üzülmedim. dumanla filütle.bi baþka bakdým.kaçanlara. çekilmek üzereyken yanlýþlar meotal incelýkle güneþin en dikkatli ýþýklarýna inandým. ki batmasa ýþýklarý.gözlerim savana çölüne þans tanýmazdý yerine gider..sokak sokak bulutlarýn olurdum.. tek baþýma kalmadan.önce çocuklarýn.çýtalý ve ciltli yaþamlarýný gözler.gözler kalitemi yargýlar katilim karamsarý ve sorunlarý 18.peronda sürgün býrakýrdým. mecbur defterim yýrýtýlýrdý çünkü sabahlarý tek çýldýran öðretmenim deðildi.þansýmdý. ve saçlarým nedersen de yalancýktan tatlýydý. yorgunum gözlerin güzel olsa bile güzel bakmayacak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adır123 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.