Demeyin

Gece mi karanlýk ben mi yalnýzým
Ýçim ürperiyor,kaçtýr ayazým
Gelen giden mi yok, ses duyulmuyor
Notalar ahenksiz kýrýk mý sazým

Çoktandýr haber yok vefasýz yârdan
Gözlerim aðardý yola bakmaktan
Sustum içime aktý gözyaþlarým
Özledim diyemedim utanmaktan

Bir yýrtýk resmi var þimdi elimde
Yanýk bir türkü kaldý dilimde
Baðrýma saplanmýþ bir hançer þimdi
Derman da çekilmiþ iki dizimde

Ayaðýma pranga sanki bu þehir
Hayali karþýmda aklým delirir
Her tarafta ondan bir aný yaþar
Býrakýp gidemem bana ar gelir

Görenler halime aðýt yakýyor
Öykümü dinleyen yürek daðlýyor
Boynunu bükmüþ,hüzünlü mevsimler
Ömrüm de yoruldu,zaman akmýyor

Bir mezar kokusu þimdi boynumda
Yatsam görür müyüm yâri uykumda
Kirpiðim kapanmaz gözüm üstüne
Yastýðým taþ olmuþ baþým altýnda

Görmeden ölürsem unuttu deyin
Kurt düþmüþ yaramý ona demeyin
Gelmese de bana,duysa üzülür
Hasretinden öldüðümü demeyin

Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın: