(...adýn ve rivayetlerin hiç bilinmedi…bilenler de seni...bir senden bilmedi…bilicilerin sus olduðu kasaba ve puslu zamanlarda...gözlerin...gülüþünü astýðýn bahçen kadardý… þimdi o iklimlerin küçük çocuklarý…derken büyüdü…mahallende devasa þarkýlarýný söylüyorlar…sesin saklý…adýn saklý…tapýnaklarýn saklý…gittin…þiirlerle gittin…ezgilerle gittin…ve hala saklýmýzda durur…alnýmýza daðladýðýmýz o imanlý düþlerin…)
o akþam yakamýzda kükürt / aðzýmýzda devrik yeminler kýrýlmýþtý kayýp giden sözler dileklere / yýldýzlar da yüzümüze daðýlmýþtý soframýz yaðmalanmýþ yaramýza sabýr küsmüþtü ve þarkýsý sakýncalý o daðlarýn yayla seher ateþleri çoktan sönmüþtü istasyonda vedalaþtýk üþüyordu sýrtýmýz ve biz kadar aranýyordu köþe bucak o malum yazgýmýz…
elleri tren camlarýna çarpan rüzgar elleri yanýk çalý çýrpýlardan ahu zar elleri tutsa da oyalý bir mavzeri elleri þahdamarýna yan bakan bir intihar…
diyerek geçti / geçtim anýlardan ve sokaklardan ana avrat ýþýldayan maðazalar ve bulvar yazýlarýndan kal demiþtim oysa / kal …bir muhbirlik ölebilirdik seninle…
gözleri hicranlarýn hoyrat uslanmaz soluðu gözleri vicdanlarýn en yaslý ela duruþu gözleri sabah ezanlarýnda þehla serçe gözleri sýrlarýna suskun sýmsýký bir kelepçe…
ertesi günler göðsümüzde hayat / aðzýmýzda tütün çürümüþtü okuduðun kitaplarda aradým seni / ki oysa hepsi ’görülmüþtü’ daðýlmýþ bir suretle kaldým bir baþýma bir avlu kadar dardým artýk bu mülteci aklýma resmimiz çizilmemiþ geçtiðimiz kentler hiç bilinmemiþti þimdi savrulup duran gazellerde þakaklarýma çarpacak bir ihbarýn neferiyim gayri kaydým hepten silinmiþtir kefeninden sinen toprak kokar nefesim… Sosyal Medyada Paylaşın:
mert metin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.