Ýnsan; Bazen bir þarký,bir þiir ile ya da bir kitap ile sarar kendini sukût’a.... Bazen de daha bir yudum almadýðý kahve kokusunda tadar sakinliði.. Hatta bazen de masumane bir ninni ile kapýlýr o suküt’a...! Ya da güneþ en tepedeyken bulduðu bir aðaç gölgesinde.. Günün geceye býraktýðý son sahnede,ýssýzlýk da belkide sukût.. Bilinmez...? Bilinen tek þey; Suküt da mevsimler gibi deðiþkendir.. Nerede,neyde bulmak istersen o’dur SUKÜT..! S.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
SezeNK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.