Uçmayý hayal eden çocuklardýk ne zaman bir serçe görsek anne bak ! yürümeyi bile beceremiyoruz artýk düþüyoruz bir uçurtma gibi düþlerimiz düþüyor anne bak ! toplarýmýz,tüfeklerimiz var oyuncak deðiller anne bak ! elbisesi kanlý korkuyor ve kokuyor anne bak ! ekmeksiz insan olur mu deme aç ve bir romanýn adý gibi Sefiller anne bak ! ne zaman öleceðiz acý çekecek miyiz ? yerde bir çocuk yatýyor anne bak !
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.