KIRMIZI

Kýrmýzýydý yaðmur...

Tuðla rengi hüzünle dolu heybem.
Çamurda sayýklayýþýmýn ayak izleri,
Islak kanatlarýmýn sayýklayýþý...

Kýrmýzýydý karanlýk...

Dil dili duymaz artýk.
Göz kulaklarý dinlemez,
Saðýr karanlýðýn içinden.

Dalýnda güzeldi hüznüm.
Yalnýzlýðým saklýydý köklerimde.
Koparýldý...
Çalýndý...
Parmak uçlarýmda kýrmýzý bir acýyla kaldým...

Kýrmýzýydý umut...

Þimdi uyanma vakti,
Acý sayýklayýþtan,
Gri umutsuzluktan.
Saðýr karanlýktan kurtulma vakti...
Sosyal Medyada Paylaşın: