Gelip söylemeliydi kendini
Ben demeliydi sen deðilmiyim
Kanýmýn son damlasýna
Aklýmýn ilk susmasýna
Ve kalbimin tek çýðlýðýnadeðin
Gelip söylemedi
Onun yerine elçiler gönderdi
Aracý kýldý kanýný,aklýný,kalbini
Oysa ben canýna okumak
Damarlarýný boþaltýp, kaný
Aklýnýn yegane konuþaný
Kalbinin sultaný olmak istiyordum
Çok þey istemedim
Herþeyini istedim sadece
Hakkýmdý çünkü kendim olmam
Kendim kalmam gerekiyordu
Yoksa sevmemin hükmü
Dünya kadar olup biterdi!
Þimdi saklýsýný arasa bir nefes bir adam
Þehrin þükürlü sokaklarýnda meczup bir ayýþýðýna eþlik ederek
Mendilleri açýlý mahçuplara bir susma býraksa
Korkularýný uyandýrmadan
En izbe hayalleri havalandýrýp tozunu atsa gerçeklerin
Latif renkleriyle bir ateþ savursa aþka
Bir yangýn bereketiyle harlasa kalpleri
Miladý olsa belkisiz amasýz keþkesiz vakitlerin
En iyiyi bulsa her nefes ah...
Göðün gülümsediði her vaktin
Anýsýnadýr uçurtma
Üþengeç bir rüzgar ve saðlam bir yürekle
çocuk
Kimsenin aklýna gelmeyecek kadar çoðalýr huzur Koþtuðunda
Uçurtmanýn eþkýyasý aþk çocuðun kalbine takýlmazsa
Hiç bozulmaz hiç birþey...
Gözün gördüðüne nisbet gerçekler vardýr
Bir kalbin kalýbý olduðu kadar insandýr kiþi
Bir göðün yýldýzlarýdýr aþký kýþkýrtan
Elma aðacýnýn dibine armut düþmez çünkü
Ben söyledim diye böyledir herþey
Herþeyi öyle gösterenin hikmetidir yaþamak
Uzun ince korkulara beri durmak için
Yahþi umutlarýn kantarýnda tartýlýr þarkýlar
Haydi þimdi hep birlikte susalým gerçeði desem
Hiç kimse öldüðünü kabul etmez mesela
Bu durumda yarýna bakýlmaz an itibarýyla
Her dünün ciðerlerine nüfuz etmek ister akýl
Ve kalbe giden ana damarda donup kalýr...
Zaman öldükçe büyüdük
Büyüdük sevdikçe sevildikçe
Zaman eskidi azaldý yýprandý
Buruþ buruþ oldu üzerimizde
Ve vakti geldi bizim için öldü
Ne söyledik neye sustuk
Bir türkü tadýyla hüzün olduk
Özümüzü gözümüzden aðladýk
Gamzelerine gömüldük dünyanýn
Saygýn bir taþ diktiler tepemize...
Uslanmayý reddediyor kalbim
Haylazlýk yapýp yine bir þarkýnýn terennümü olmak peþinde
Bu yakýcý soðuklara aldýrmadan
Beyaz ölümün kýskacýna raðmen
Hýnca hýnç sevmeyi dolmak istiyor
Gönlünün çektiðini kabarýp damarlarýnda
Köpürerek akmak istiyor
Ne diyebilirim
Kolay gelsin...
Ýnsan kendini zamana yonttukça mekan ediniyor
Muhtaçlýðýný bildikçe bu mekana sýðýnýp
Ahirini düþünüyor
Kelimelerden dualar inþa edip
Aklýnýn selimliðini önemsiyor
Kalbine eðiliyor
Ýnsan iþte kalýbýnýn kabýna sýðamýyor bir türlü
Ülkesinin iliklerinden daha çok cennete akmak istiyor...
Yine eþitliði bozan bir þiir oldu
Lafýn kalpten geliþi.
Bana öyle bakmayýn
Kökünüzü künhünüzü bulmak istiyorsanýz
Secdeye gider gibi okuyun...