geç geliþlerine yaþadýðým az erken gidiþlerine öldüðüm gibi...
ne geç gel ne erken git ne az gel ne çok git vakitlerim kararsýz kararlarým vakitsiz ýssýz karam beyazdan geçit olduðum gibi...
bana gelmeyi unuttun mu dünden döndüðün evleri arýyorum da gizlenip ilk kuytuda taklidini yapmak için en sevdiðin þarkýdaki o þýmarýk oðlanýn ellerinin kusursuzlaþtýrdýðý kapýyý çaldýðýn gibi...
þimdi çamurlu sokaklarda kýþ sisi burnunu çeken çelimsiz limon kafalý yeþil ayakabýlarýnýn ucu açýk o çocuk eksik býrakýlmýþ sokak tatlarýndan duvarlarý yazýlý tek katlý içlerinin karanlýðý ýlýk ezikliði içimde göz kapaklarýndan öptüðüm evlerden geliyorum...
bildiðin gibi...
yorgun atlar düþer kýyýsýna gece korkularýnýn ölüm yalnýzlýðýný korumaya çalýþýr gözyaþlarýmdan bir toz bulutu kalýr sabaha rüyalarýmdaki atmaca gözlerinden vurulur içime cýz eder gibi aklýma saçlarýn dolanýr adýn müzmin adsýz ömrüme güz olur gelir yurtsuz imlâmýn baþ köþesine kurulur adsýzlýðým da silinir... silinir... silinir...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.