ne vakit çalsa kapýmý hüzünler sormam nerden? çýktýn nasýl geldin? hoþgeldin benim eski dostum...
uzaklarda durur bakardým sana kim bilir nere nasýl derim hep. ama bilirsi seni uzaktan severim ben...
içimde bir yerler tutuþtugunda, herkes ellerini çekip aldýgýnda o yitik þehrin kapýlarý aralandýgýnda karanalýgýn o en koyu en yalnýz ve en caresiz noktasýnda seni bulurum ben...
neyse ki alýþýgým kaprislerine hayatýma girip alt üst etmelerine kendinden baþka herþeyi yok etmene ve herkesi...
sen mi herkesi yok edersin yoksa herkes yok lunca mý çýkýp gelirsinpencerelerden hani o alacakaranlýkken renkler yüzünü geeye dönmüþken vakit hani bilirsin ya karanlýk her þeye gebedir... bilirsin ve sancýlanan ruhumdan gizlediðim ne varsa doðurtursun geceye...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Afilli Kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.