Hasret
Ýki yalnýz aðaç üþür birbirine sarýlýr aðlarsa
gözyaþlarý donar buzdan sarkýtlar oluþur
aþk’ta üþür elini tutan olmazsa
makasla kesilir gibi hayallerimiz orta yerinden
geriye bir sen
bir ben kalýrým
o gece denize bir ay düþer
bir ay daha- bir ay daha geçer
geriye bir sen kalýrsýn bir ben kalýrým
donar gözlerinde bakýþýn
hasretiyle yanarsýn-þöyle candan
sýmsýcak bir kucaklayýþýn
gece sabahý özleyedursun-sen beni
ben seni özledikçe
sevda kar düþürür saçlarýmýza
dipte biriken tortular-acýlar anýlar anlar vakit olur
kimsesiz bir yalnýzlýðýn koynundasýndýr
sen uzaklara bakarsýn-beklersin yolunu þaþýrmýþ bir yolcu gelsin
her gün bir sonraki güne yalnýzlýk mayalar
telin ucunda titrek sesimiz dokunur bam telimize
gün sayarýz dualarla
vakta ki herkes ölmüþ tek biz kalmýþsak bile
ne sen gelebilirsin ne ben gelebilirim sana
kabrimize dikilen gül aðacý kurur hasretten
kurur hasretten
su veren olmaz
bir þeyler anlatýr belki ölü bakýþlarýmýz
hasretiyle kül oluruz
yanarýz
yakarýz evren’ide
bir deðil bin kez ölünür
þöyle candan sýmsýcak bir kucaklayýþýn
ölümsüz hasretiyle
Yüksel Nimet Apel
Þiirimi okuyup deðer kattýklarý için, sevgili Ýlyada odyssia, Selma Þengül edib/ahmet ve sayýn Maide Özgüç’e ayrýca Gülper’iye teþekkür ediyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.