her þeyin bir kokusu var taþ plaklarýn arnavut kaldýrýmlý parke taþlarýn sokaklarýn baþka bir kokusu var b’aþka bir koku...
eskimiþ ama burnu sýzlatan geçmek bilmeyen bir koku ilk evimiz ilk aþkýmýz okul yýllarý ve son bahar...
neden popüler, üstü toza bulanmýþ yapraklar eskiye raðbet neden aslýnda aradýðýmýz kaybolan yýllarýn yitik þehri ana kucaðý baba ocaðý kaygýsýz telaþýmýz atlýkarýncada oynayan o çocuða aþýðýz...
en çok da yitik kentin soluðunda burnu sýzlatan her seferde o kokuda buðuludur gözyaþý yýllar sonra yollar kesiþtiðinde... o koku iþte...
zamanýn kollarýna atýp ruhunu o kokuyu buram buram çekmek göðsüne hatýrasýnda kaç kýrk yýllýk kahvenin hatýrý ve sararmýþ yapraklarda saklýdýr aþk kýzýl semada koca bir çýnar... sevisi düþtü yine cananýn n a ç a r ý m ...
yasaklýdýr artýk bu kent, bu kasaba, bu sessiz soluklar... ah bu kokular... goncadan güle közden küle... ne hayat saklýdýr makberimde...
...
"þiirimi güne -vitrine- taþýyan seçki kuruluna ve sayfamda þiirimi okuyan tüm dostlara teþekkürlerimle..."
Sosyal Medyada Paylaşın:
e d i b / a h m e t Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.