SERZENİŞ

Kader midir insaný mutsuz eden?
yaratýlan asi kul mudur gönlü harabe eden
sonbaharda dökülen yaprak gibiyim
nereye dökülürüm ,nere de kül olurum ?

kurak mevsimlerde açan mis ki amber idim
masum ,bir çocuðum verdim ellerimden,
o güzel saf duygularýmý, kýrdýlar çiðnediler
korkar oldum karanlýklarda gün ýþýðýnda dahi

dünleri mi sokaklarda hür o çocuðu özledim
þimdilerde sabýrsýz,yüreði taþ bir insaným
zehir zemberek sözlerim,gözlerim bile
tanýr oldum sahteliði yanýma varmadan

hain olmuþ yüreði sevgisiz varlýk beþer
aradýðý sevgi idi,buldu kanaat etmedi
gül bahçesinde,karanfil aradý að ulu
giyinmiþ bir kere iblisin karalarýný

sevdalar bir parça olmuþ yüreklerde
sarhoþun koltuðu altýndaki son meze hayatlar
kirlettiði denizinde batmýþ hakkýn lütuf u
çabalamaz uzanmak için renkli dünyasýndan

para pul,anlýk mutluluklar doyurur nefsi
bakamaz baksa da görmez biçareliðini
toprak koksa,yaðmur yaðsa özümüz arýnsa
feleðin tokadýný yemeden açýlsa gözler

ben ne ettim demeden yüce sual sorulmadan
sorgu muzu kendimiz çeksek son nefes çýkmadan
imren-ek baktým dönen semazenlere
gördüm huzurun ne denli ruhun ilaç ý olduðunu( sessiz çýðlýk)nuriye







Sosyal Medyada Paylaşın: