Ben; bu hayat yolunda bahta kýrgýn çilekeþ Yürürken aðýr aksak, gayemi unutmuþum; Yüreðimi bir açsam zifiri geceye eþ Ruhumu bir yokluðun varýnda uyutmuþum; Bahtýn yükü mü’min’e gam deðilmiþ, bilmedim Ýmaným dimdik derken, tam eðilmiþ bilmedim.
Sýrça saraydýr sandým, bu köhnemiþ yapýyý Nefis denen bilgenin cehaletine kandým, Kapý kapý gezerken; boþ geçtim bir kapýyý Okyanusun önünde damlalara aldandým; Ben kendimi sanýrken her gün yenilen varlýk Et - kemikten öteymiþ, sürgün denilen varlýk.
Yürek hoþ olmayýnca, lisan hiç hakký der mi? Çýrpýndýkça zulmetin bataklýðýna battým, Kargaya mesken olan gönül, bülbül ister mi? Günüm, günümü tutmaz ben kendime tezattým; Kul dünyadan giderken yalýn yürür, unuttum Seccadeden uzakta alýn çürür, unuttum.
Beden denen kafeste tutsaktýr hürriyetim Ýçimi zindan eden, dýþýmdaki özgürlük; Tamahlýk oltasýna takýlýr her niyetim Bin misli mükâfattan kaçmak, düpedüz körlük; Büyüðün oyuncaðý, büyük metamdý benim Þimdi çekemediðim bu yük, hatamdý benim.
Mânâyý kaybetmiþim madde denen kabukta Meðer her yolcu gibi, ben de bir fasýlmýþým Dev görünen gölgemin, aslý küçük bir nokta Yaptýðým maketlerin içine asýlmýþým; Benliði benimsemek paye vermekse eðer, Çalarým yerden yere, gaye ermekse eðer.
Bitmedi isteklerim koþup durdum sürekli, Ne doymaz bir nefismiþ, bu nasýl bir ihtiras Kalemin yazmadýðý olmaz imiþ gerekli Verdiðin seninleymiþ, veremediðin miras; Ýçimdeki seslere uzak duran ben oldum, Yakalandýðým faka, tuzak kuran ben oldum.
Þimdi bu nedametim geçen ömre çare mi? Aldýðým her nefesten ikrah etmiþ isem de; Kaplamýþken gözümü þatafatýn veremi Temizliði taþýrken sadece elbisemde; “Sen”den umut kesene yine düþmaným bugün, Yarýnýmý iyi et, düne piþmaným bugün.
29 OCAK 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Sade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.