Fobik-Atak

Sanayi Devrimi ve artan klostrofobim
Ve elbette cenaze arabalarýnca koþmuþluðum,
Saatin týkýrtýsýný ninni yaparken kulaklarýma,
Annemin aðýtlarýnca yok olmuþluðum birde kalan,
Bana taa doksanlardan geriye.

Keder üzeri keder öðretti annem bana hep aðlarken,
Ve babam daima baþka yöne bakardý gözlerim üstünde raks ederken.
Yabancý memleketteyiz ya,
Çocuðuz ya bakan olmadý yüzüme,
Ondandýr ki ben bu denli þizofreniye meyilliyim,
Bu kadar borçluyum çocukluðuma.
Hayli hayali dostlarým var benim,
Bulutlarý boyayana dek de var olacaklar,
Deðil mi Tarýk?

’Biz gençken...’ diye baþlayan cümleler var bazen,
Aðzýný kýrmaya meylettiðim kafalardan fýþkýran,
Yaþam fazlalýðý,
Oksijen zavallýlarý onlar,
Onlar yaþamamalý bazen
Ve bazen en çok onlar yaþamalý...

Hadi Tarýk gidelim mesela,
Ýkindi geçmek üzre,
Ýsrail Ýsrafil’i rahatsýz etmeye devam ediyor,
Ýlla kopacak deðil mi o kýyamet,
Býrakýn az daha yaþayalým þu
kocca dünyada
koccaman kollarýmýzýn alabildiðince Tanrý’dan,
koccaman bi ömür...

Hadi eyvallah Tarýk,
Annem ölmüþ,
Eve gitmeliymiþim,
Bana haber vermedi ki öleceðini,
Vardýr bi iþ bunda.


Selver Metin


Sosyal Medyada Paylaşın: