Şifahaneler.
Yýllarca, dýþýmda düþman aradým.
Dönüpte, kendime baksam demeden.
Ýftiradan baþka neye yaradým,
Hayvan tarafýmý fark edemeden.
Þimdi ne bülbülden, nede güldenim,
Çakýr dikeniymiþ içim bedenim,
kendime, ellerden daha eldenim,
Haline bakmayýp, eli zemmeden.
Dik sandým baþýmý, her dem eðilmiþ,
Nefsim þahlandýkça, kibrim sevilmiþ,
Verdiðim emekler, emek deðilmiþ,
Bir öyün geçmiyor, haram yemeden.
Temizlesin diye, içimden kiri,
Küpüyle boþalttým keskin zehiri,
Yýktý her bendimi, sorgu nehiri,
Kesti baðlarýmý, yanlýþ memeden.
Egom ona buna, boþa gücenmiþ,
Halklarýn tümüde, benden güzelmiþ,
Göz doðru bakýnca, her þey düzelmiþ,
Ne latif görüyor, farký cem eden.
Beni çepeçevre saran çitini,
Sökerek gösterdi, çare tipini,
Al tutun diyerek saðlam ipini,
Uzattý elime, sabrý gem eden.
Yaralý sinemde, her bahaneler,
Bitince göründü, tüm þahaneler,
Açtý kapýlarý, þifa haneler,
Hoþ geldi gönlüme, derdi em eden.
08.08.2012...Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.