Aklýmda kayalar kopuyor, duvarlar yýkýlýyor Yüreðimde, kuruyan bir ýrmaðýn yataðýndaki boþluk Ayak izlerimi býrakmaya çalýþýyorum taþlarýn üstünde Kimsenin arayýp bulamayacaðý bir adresim var artýk. Dostlar da çekilip gidiyorlar hayatýmdan Yürüdükleri yollarda arýyorum anlarý, Sevdikleri kýyýlarýn gözlerinde Kendi sularýnca boðulan bir denizim ben Kendi taþlarýnca zapt edilen bir kale Baþýmý avuçlarýma alýp sýksam ne olur Çýkarabilir miyim beynimdeki o kara suyu? Bir çiçek tarlasýna dönüþtürebilir miyim?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Erhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.