Yezit ölmedi ey dost, yezitler kol geziyor, Mü-mini müslümaný canýndan bezdiriyor. Ýþte Afgan daðlarý, patlayan bombalarla, Tarihi kerbelaya, bin rahmet okutuyor.
Irak farklýmý sanki, Necef’ten Kerbela’dan, Yezidin neyi fazla, çaðdaþ nemrut Saddamdan. Þam’ýn ufku kapanmýþ, kapkara bulutlarla, Suriye kahýr çeker, Eset denen Þeddat’tan.
Libya ne hale geldi, Kaddafi despotuyla, Zulüm bitti sanmayýn, kan akýyor ki hala, Arþa yükseliyor bak, Tahrirden çýkan nara, Mübarek düþtü diye, sanma iþler pek ala.
Flitsin yarasýna, bu gidiþle çözüm yok, Ýþte Ýslam dünyasý, istediðin þekle sok. Kerbela bir deðil ki, her yer olmuþ kerbela. Yezidin katlettiði, Hüseyinler nede çok.
Hüseyin bir ölse de, her gün binler doðuyor, Yezitleri döktüðü, kutsal kanda boðuyor. Kerbela þehitleri, müjdeler olsun size, Mü-min kalpleri bugün, sizin için atýyor.
Dünyanýn dört bir yaný, mü-minlere kerbela, Ey Allah’ým yardým et, nasýl biter bu bela? Zillet altýnda bugün, tüm ümmeti Muhammed, Zikrimiz oldu bugün, bizim LAHEVLE VELA.
Ey mü-min gözünü aç, bitsin çektiðin zillet, Tembel, tembel yatarsan, ne din kalýr ne devlet. Þahlan düþtüðün yerden, bitsin bu müzmin illet, Bütün günler AÞURA, artýk her yer kerbela, Her diyarda kan barut, periþan mazlum ümmet.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet EREM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.