Ellerime alarak hüsran dolu kalbimin
Çýkarttým giysisini önümde çýrýlçýplak
Tertemizdi inanýn yeminse iþte yemin
Yine de güvenmedim suyu alýp çarparak
Mis kokulu sabunla ovalayýp yýkadým
Günahsýz bir þekilde can vermekti muradým.
Sordum karþýma alýp, söyle seni kim üzdü
Kim týkadý gaddarca akan hayat yolunu
Yüzünden elem düþer hani her an gündüzdü
Çýrpýnýp acýtýrsýn bedenimin solunu.
Dök içini rahatla ne gelirse dilinden
Uzak durmak gerekir zemden nefretten kinden.
Kalemime dayanýp yazýyordum gönlümce
Elimden çekiþtirip acýmadan kýrdýlar
Kurþun oldu içimde yarým kalan her tümce
Kaðýdýmý yýrttýlar þiirden ayýrdýlar.
Yazmaktý tüm dileðim artýk olamam iflah
Mezarýmý hazýrla giderim yarýn sabah.
Afet Ýnce Kýrat
Ve herþey gibi bu sevdanýn da sonu geldi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM YAKARIŞ RİCA EDERİM BAYIM HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM