SESSİZ
Bitmeyen ve bitmeyecek olan hasretinle,
Yüreðimin baþ köþesindeki dolmayan yerinle,
Sýnýrsýz aþkým bitmeyen sevgimle
Ben seni sensiz ve sessiz sevdim.
Hep hüzün verse de senin sevgin,
Geceye çevirse de gündüzlerimi ahvalin,
Sen atýlmaz ve atýlmayacak birisin
Ben seni sensiz ve sessiz sevdim.
Paramparça olsada seni gördüðümde yüreðim,
Ne yapayým senin eserin der geçerim,
Kalsýn baþkasýnýn mutluluðu senin derdini yeðlerim,
Ben seni sensiz ve sessiz sevdim.
Eðer dayanýlmaz olursa bir gün acýlarýn;
Gelmiþtir artýk zamaný burdan ayrýlmanýn.
Unutma gittiðim yerde de seni anarým
Ben seni sensiz ve sessiz sevdim.
Umursamazsanda sen hiç bunlarý,
Bende aksýn çaresiz sevdanýn çaðlayaný
Piþman olursun geldiðinde ’keþke’ zamaný,
Ýþte o zaman bulamayacaksýn kara sevdalýný.
Sükût-u-lâl
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.