SIĞINTILAR
I.
Hani vuslat sýðýnýrdý ya sevdalara
Bir buket çiçek tazeliðinde sararma öncesi
Ve ellerimizde kururdu,
Sonra dökülürdü yalnýzlýklara
Issýz sokaklarda gölgeler kaçýþýrken kuytulara
Bir ah yükselirdi karanlýk geceden içimizi titreten
Beklerdik görünsün diye eli kanlý anýlar
Beklerdik aðlayan bir yüz pencerelerden
II.
Sus olmuþ, sessiz dilimde feryatlar
Boðuluyorum kendi sessizliðimde
Sesler duyuyorum sesler içinde, seslenemiyorum
Sessizce bekliyorum sensizliðimde
Gece karanlýk ve karanlýk bir örtü üzerimde
Duysa beni sessizlikten anlayan biri diyorum
Sessizlik çevremde dolaþýyor sessizce
Anlatamýyorum.
III.
Hani umut sýðýnýrdý ya beklentilere bir zaman
Çekildiðinde sular eski yerine
Geride kalan sevdadýr zannedilirdi
Tozlu bir kitabýn sararmýþ sayfalarýnda kalan
Kumsalda iz sürerdik mazi olan günlerden
Anlatamadýðýmýz hikayeleri vardý her birimizin
Ve yýkýlmýþ kumdan kaleleri
Yerinde ölü balýklar
Titrerken gözlerimizde ürkek silüetler
Kararsýz avuçlarýmýzda rüzgarýn esintisi kalýrdý
Bir de terk edemediðimiz tutsak hatýralar.
Gidiyorum…
Dilimdeki sus’larýn cümlesini sessizliðe terk ederek
Çýðlýklarýmý martýlara emanet ediyorum
IV.
Hani özlem sýðýnýrdý ya insana
Elimizi uzatsak deðerdik
Yüreðimizi uzatsak ulaþamazdýk bir türlü
Hasret bitmek bilmezdi.
Gidiyorum…
Karanlýk örtüleri atarak üzerimden
Zulmeti sabaha terk ediyorum
V.
Hani insan sýðýnýrdý ya yalnýzlýklara
Belki de kimse görmesin diye çektiklerini
Býrakýrdý kendini en derin karanlýklara
…
Ve…
Nihayet anladým laf-ü güzafmýþ sevda dedikleri
Yeknesak duygularýn limanýymýþ aslýnda
Beklentiler boþ, vuslat hikâyeden ibaretmiþ
Leyla nýn kasrýnda anlatýlan
Ve ölüm en büyük gerçekmiþ vaat edilen
Ötesi yok dedikleri.
VI.
Gidiyorum…
Geride kazýðý sökülmüþ bir dünya
Ve çivisi çýkmýþ bir hayat býrakýyorum
Hüseyin AKOVALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.