Bin yamalý kefendir
Sýrtýmýzda
Ölüm
Yaþamak içimizden geçen
Ýnce bir çizgi
Z/alimdir
Zaman
Kambur dudaklarýyla d/över yaþamý
Oysa
Hep
Eksiktir
Eski denizler rüzgarýnýn nefesinde sevinçleri
Hüzün biriktirip
Özlem savurur yüzümüze
Ayrýlýklara kurulur yüreðimizin ayracý
Ki;
Çoklar
Çoktan
Konup göçmüþtür
Kýyýlarýmýzdan sessizce
Kiminin dudak izi kalmýþtýr tenimizde
Kiminin el izi
O yüzden
Ç/öl kumu dökeriz
Gidenlerin ardý sýra bedenimizden
Herkes kendi baharýnda solar
Ve solarken
Baharlar kendimizde
Sen
Yine de
Unutturma bana
Saçlarýnda kalan baharlarý...
Taylan KOÇ