GÖMÜN BENİ

Bugünü yaþamadým.
Dünüm yok benim.
Yedi yaþýnda çocuðum.
Sabaha karþý afet vurdu.
Duvarlar üstüme geldi.
Gözlerim görmüyor,
Dilim konuþmuyor.
Üç gün oldu üþüyorum.
Gömün beni.
Gideceðim yere gideyim.
Annem ordaysa beni sarar.
Babam kollarýna alýr.
Bacým gözyaþýmý siler.
Korkmadan yürüdüm.
Yaþamadan öldüm,
Enkaz altýnda soðuða direndim.
Elimi tutacak el gelmedi.
Çýðlýðýmý duyan olmadý.
Yürüyemedim
Kimsesiz kaldým.
Gömün beni
Vardýðým yere vardým.
Gördüklerimi gördüm.
Kanatlarým kýrýk uçamýyorum,
Kalemim kýrýk yazamýyorum,
Karanlýk bastý korkuyorum.
Gömün beni.
Dönülmez yoldayým
Geri dönemem.
Bilinmez yerdeyim
Söyleyemem.
Býrakýn,
Artýk uyuyayým.
Rüya mý gerçek mi?
Bileyim.
Gömün beni….

Kahraman VARDI


Sosyal Medyada Paylaşın: