ÖZLEYİŞ

Bir ilkbahar günü, ikindi vakti
Gökyüzünü kara bulutlar sarsa…
Boþanýverse yaðmur sicim sicim
Rüzgâr, kamçýsýný yüzüme vursa...


Kekik kokusu sarsa Kerkeniz’i*
Mest olur topraða düþen her damla
Bir haymalýða* sýðýnsam çaresiz
Bað budayan birkaç yorgun adamla...


Islak saçlarýnda kýrkikindiler
Sen, düþüversen aklýma birden
Kor deþsen eski bir ocak baþýnda
Uzanýp tutuversem ellerinden…


Cýlýz bir alev düþse gözlerine
Gözlerinde, ne türküler okunur…
Güzden kalma bað çubuðu kýrsan
Kederli yüzünde sükûnet, huzur…


Doruklara duman, gönlüme efkâr
Çöküverse; tutsam yolunu köyün
Yel-yepelek, çamur-çaylak yürüsem
Say ki zembereði boþanmýþ göðün…


Ve say ki gülüm; her yaðmur tanesi
Damla damla yüreðimi ýslatýr
Ekmek-aþ istemem senden;
Ocaða odun sür, göðsüne yatýr…


Bas baðrýna mutsuz baþým mutlansýn
Susun, derin uykulara dalayým
Bir ilkbahar günü ikindi vakti
Uyandýrma dizlerinde kalayým...

Haymalýk : Bað evi
Kerkenez : Yöresel bir dað adý

Sosyal Medyada Paylaşın: