telefon telinden haber gelirdi eskiden açmaz oldu kuþ kanadýný korkar kediden ne tel kaldý ne kumru arayamam yeniden öz babanýn çiçeði oðlumun gülüsün sen
bilemedim güzelim nasýl olur bir gelin özlem kuþ nefesine bekleriz yine pelin bak üzmem hiç varmasa da telefona elin öz babanýn çiçeði oðlumun gülüsün sen
bu þiir bu suskun bilirim hep sevgiden göçmen okunurken çok eski bir dergiden çiçek açmaz daðýna kanmaz Ýzmire giden öz babanýn çiçeði oðlumun gülüsün sen
ama diken gül için kin ekmeyesin gelin soðuk dað sularý gibi düþürmesin selin derin buz rüzgârý gibi üþütmesin yelin öz babanýn çiçeði oðlumun gülüsün sen
o ateþten gömlek kuþanýnca anlar insan o sevgi ne demek soðuyunca anlar insan o evlat ne demek doðurunca anlar insan öz babanýn çiçeði oðlumun gülüsün sen
.. hasretin kor ateþine yanar ya sevenler öyle çok uzun deðil ömür ey sevilenler bilmeyenler bilene sorsun dedi erenler yüreðimiz de durur uðruna can verenler
... sen insansýn sen sevdasýn bilgesin sen insana neyin yakýþacaðýný bilirsin sen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mutluluk mavi çocuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.