istanbul’dayým bana sevdirdiðin þehirde... ne kadar güzel olabiliyorsa sensiz o kadar güzel bir kumsalýn tam ortasýna oturuyorum karþý kýyýnýn iki ýþýðý var görünürde ve iki yalancý yakamoz oluyorlar vurdukça ýþýltýlarý denize...
istanbul’dayým senden sonra dudaðýmdaki titremeyle içimde can çekiþen þehirde... vakti geceye kaçmýþ bir günün tam içinden geçiyorum etrafta insanlarýn fýsýldamalarý var iþten eve dönen insanlarýn ayak sesleri mutlu bakýþlarla arkasýndan el sallanan sevgililer... hiç birine aldýrmýyorum... içimdeki suyun yataðýný deðiþtirmeden acýmý çekerek herþeyin tam ortasýndan geçip gidiyorum...
istanbu’ldayým senden sonra herþeyini mühürlediðim þehirde... gözlerimi kapatýp düþüyorum eski istanbul’un tam ortasýna uçurumun kenarýnda ki gelincik dalýný görüyorum seni görüyorum tutunuyorum.
gözlerimi bir daha açmýyorum...
DELÝ SAÇMASI
Sosyal Medyada Paylaşın:
SefiL|SaH Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.