Duruyorum bir baþýna gece karanlýðý bakýþlarla
hayallerimi karanlýk yollarda sahte kahramanlar kaplamýþ
hele bir geçeyim diyorum
karanlýk çöken orman izin vermiyor
kararlýyým yine de geri çekilmemeye .
Akþam oldu mu yüzüme çið damlýyor elerki
özleminle
sen hep ruhumda duruyorsun bulutlar öncülük ederken yollarýma
akþam vakti izler kaybolana kadar çýkmaz patikalarda geziyorum
kapýlýp rüzgârýna hýçkýrýklarla
öylece yalnýzlýðýmla kara yazgýnýn akýþýna.
Kimi zaman peþime bir kuþ sürüsü takýlýyor
ikide bir çýkýp geri gelse de hüzün
yeter ki bir daha öne eðilmesin baþým sonsuz iþkencelerle
taþlaþmýþ kafalarla muhatap olmaktansa varsýn en büyük sessizliðin yolu bizden geçsin
bir nefesin gölgesiyle terk edilmiþliklerde.
Ey kapkara yürek
ey karanlýk gece ölüm karasý eþliðinde.