SOLMAZ AYI

her þeyin durduðu anlar vardýr
bir ýslýk ötse ve daðýtsa þu sessizliði
ardýndan bir kadýn eli arzu edersin
bembeyaz bulutlar gibi

vakit gelir, bavulunu toplarsýn
sararýr yemyeþil yapraklar
paltonu silkelersin
dökülsün zamanýn kiri

buðuludur camlarý dolmuþun
göstermez geçtiðin yerleri
týpký hayatýn yaptýðý gibi
göstermez güzellikleri

ulaþýnca solmaz ayýnda
yerebatan saraylarý misali
üstünde kaktüs biten makber
çaðýrýr sabrý tükenenleri

demli birer çay içmiþsin karþýlýklý
ömründen ýsýtýp gözlerinden usulca
yanaklarýnda gamzelerle yudumlamak
dünyanýn en güzel seyri

eyy yaradan mevlam bu hangi mahzun þiir
prangalar aðýrlýðýyla yürümek sevda
her þey kadar yakýnken uzak olmak aydýnlýða
kahvesiz gecelerde bir tek onun adýyla

umutsuz aþklarýn en azgýn seyrinde
kendine dönüp zavallý bir adam olmanýn
gidememenin ve de kalýnmaz sokaklarýn
yaðmurlarýna açýp göðsünü ýslanmak hikayesi
Sosyal Medyada Paylaşın: