kapýma ayrýlýk bakýþlý hüzün soluklu bir yüz taktým bu aralar nereye gidersem gideyim kapý kapalý vuruyor yüzüme yüzüme kaybettiklerimin acýsýný iðde mevsimidir bu batan dallarýnda emsalsiz bir sukut yanan iðdeler bile bozamýyor bu sessiz hüznü yollar açýlýyor önüme hepsi ayný yere çýkan fakat farklý yamaçlardan dolaþtýran igde mevsimidir bu zehirli zaman
küskün gökyüzünde bulut siyahý donmuþ çalý dikenleri yüreðimde sahipsiz bir zemheri ayazýnda bitmeyen yollara baðlanan ümit sancýlarý ve yargýsýz düþ infazlarýnda sýra bekleyen ölüm hasretleri serçe intiharlarý aklýmýn kýyýsýnda yorgun hatýralarýn ayak seslerinde yarým kalmýþ dualara açýlmýþ ellerim yorgun hiç gitmeyen bir aðlamak hissi
ah tanrým ! bu mevsim ölmeli belki de igde mevsimi gözlerinde …
Þiiri bütünüyle birlikte kaleme aldýðýmýz deðerli kalemdaþým Ayþegül Aþkým KARAGÖZ’e minnet ve teþekkürlerimle ...
Ayþegül Aþkým KARAGÖZ & Mert YÝÐÝTCAN 27 mart 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.