Hava çok güzeldi aydınlıktı.Gökyüzünde hiç bulut yoktu masmavi bir gökyüzü vardı.Güneş parlıyor insanın içini ısıtıyordu.Genç adam gözlerini kısarak güneşe baktı ve ‘’her kötülüğe felakete inat her sabah yeniden doğuyorsun.Ben ne olursa olsun doğacağım ve siz insanlara ümit vereceğim diyorsun.Her güzel güne, olaylara şahitlik ve eşlik ediyorsun her şey benim gibi güzel ve sıcak olsun dermişçesine iyi ki de her sabah doğuyor içimizi aydınlatıyorsun güneş’’ dedi.


Genç adam etrafına baktı gözleri onu arıyordu.İlerde kız kardeşiyle konuşuyordu.Onu görünce içi ısındı işte benim güneşim dedi.Genç adam seviyordu emindi ama bir sözde vardı son zamanlarda o söz diline takılmış hiç aklından çıkmıyordu.’’Tarih tekerrürden ibarettir’’ ya aynı şeyler onunla tekrarlanırsa ya anne babası gibi olursa iyide korkuyla yaşanmazdı olmaması için her ikisi de çalışacak çabalayacak birbirilerine söz vermişlerdi .


Şimdi de kız kardeşine baktı ‘’Allahım ne kadar güzel ne kadar masum ve ne kadar güzel gözüküyor onu her zaman koruyacağım ve her zaman yanında olacağım onun kendini çaresiz hissetmesine engel olacağım ‘’dedi.O kız kardeşiydi onu hep koruyacak kollayacak ve çok sevecekti çünkü ağabeydi.Sonra erkek kardeşine baktı o daha çok küçüktü ağabeylik yapacak ve her şeyi öğretecekti.Onlarsız bir hayat düşünemiyordu ve sevdiği kadınsız.


Bundan sonra hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı.Her şey farklı olacaktı eskiler unutulmayacaktı sadece bir sandığa koyup kilitlenecekti.Gerektiği zaman oradan çıkartılıp onlardan ders alınıp tekrar sandığa kilitleyecekti.Güneş her şeye yeniden başlandığının ve hiçbir zaman yılmadan, bıkmadan hayat için yaşamak için savaşılacağının ispatıydı sanki ve hayatı sevmemiz gerektiğinin şahidiymiş gibi bize yukardan gülümsüyordu


Etrafına bakındı herkes ordaydı herkes gelmişti çok kalabalıktı çok.Bütün akrabaları ordaydı teyzesi ,dayısı, amcası,halası, kuzunleri bütün akrabaları gelmişti içlerinde tanımadığı akrabaları dahi vardı.Bütün komşular ahbablar oradaydı.Demek ki sevenleri çoktu herkese minnetle baktı.


Arkadaşları okul arkadaşları kardeşlerinin arkadaşları anne babasının arkadaşları herkes oradaydı.Yanına gelip elini sıkıyorlardı ve bir şeyler söylüyorlardı.Genç adam uykuyla uyanıklık arasında gibiydi bir çoğunu duymuyor anlamıyordu. Onun aklında hep başka bir şeyler vardı ve ışık hızıyla sürekli değişiyordu.


Sonra düşündü bu kadar kalabalık o şey ve o olay için toplanmıştı ve yine bir ata sözü aklına geldi bu gün nedense hep bu tür sözler aklına geliyordu. Böyle kalabalıklar ve akrabaların bir araya toplandığı zaman söylenen sözü söyledi ‘’AKRABALAR VE AHBABLAR YA DÜĞÜNDE YADA CENAZEDE BİR ARAYA GELİRMİŞ’’


ERAY ÖZGÖR SARIKAYA
9.1.2012