Sevdiğim biriyle,bir şeyle ya da ümit ettiğim bir gayeyle ilgili bir his düşse gönlüme ya da aklıma; farkı yok bence..Akla düşene gönlün kapısı açık değil midir ardınca? Gönle giren de bilir ki yeri kendi kıymetince..Gezdim, gördüm, esti… Aklımdan geçti birer birer herkes hak ettiği yerince. Andım onları da kararınca… Bir kez daha selam tüm dostlara gündüzler hayrına… Özlemişim…


Doğduğum yere gittim tüm özlemlerimle.Bu gün görmek istedim,geçmişe dönmek ,geldiğim yeri görmek..Kendimi toprağımda bilmek..Ne ala duygular bilseniz,sıla kokusunu hasretle ciğerlerinize çekmişseniz; anlarsınız beni, sözlerimi, dilimin anlatmaya yetmediğini…


Oradayım artık; dünyaya gözümü açtığım yerde En sade olduğum anlar… Beyazdan gayrı rengim yok benim..Hangimizin var ki; en sade halimizdir doğduğumuz, çocukluğumuz o çağlarımız… Ne kirimiz, ne ıslah olmaz heveslerimiz, ne de kendimize mal etmeye çalıştığımız yakışan yakışmayan türlü renklerimiz var… Yok, hiç biri! Hepimiz bu yerde biriz; bembeyaz, dupduru en yalın halimiz… Tertemiziz!!!



Çanakkaleli bir ebenin kucağından almış ilk beni babam; “ İyi bakın kızıma” demiş ilk evladını toprağa teslim etmiş yanık yüreğiyle.. Su serpişim ki yüreklerine hala gözünden esirger beni o kocaman dağ gibi adam… Zahir özenilmiş gelişime, ben de beklenilmişim. Kurulmuşum henüz 20 sinde, ikinci kez ana olan, anacığımın sinesine... Ardından üç erkek kardeş daha; kıymetlilerim…


Mişmiş ağaçlarının tepesinden inmemişiz… Eksik olmazdı yaramız beremiz. Yatsı okunurken zar zor alırdı bizi eve annemiz. Ne ümitleri vardı bize dair, ne dilekleri… Herkesin planı kendine. Seçmişiz bir kaderi, kaderler içinde. Madem tercihim bu benim boynum kıldan ince. kaderin kederi olmaz ki..Şöyle bir bakıyorum da; para, mal, mülk, kariyer… Şu dünya çabası ümitsizsen yarından; her şey boşuna... Şu dünya koca bir çilehane, bizler ise çile paylaşımına gelmiş beşerler… Vay halimize, vaylar bize.


O zaman seçim bizim, kader bizim ise; kedere teslimiyet yakışmaz bizlere.Önemli olan özenecek,sevinecek,ümit edecek bir şeyler bulup tutunmak,gözyaşlarını ümitlerle silebilmek gerek..Gördüm ki gülleri sularsan dikenler yumuşuyor, kahredene yüzün dönersen kahrı lütfa dönüşüyor.Ne güzeldir elini uzatabilmek,kucaklayabilmek sevgi denilen o uçsuz bucaksız deryaya dalabilmek.Aşkla tebessüm edebilmek…Acıdan sonra su ne tatlı gelir. Dile gelmeyen hislere zamanla yüreğimiz yaban kalır. O yüzden ne olur, dilimiz döndüğünce “Seviyorum” diyebilsek…


Karışırım sık sık nedense. Niyetim bir gezi yazısıydı. Kısmet… Baktım neler neler yazdı kalem. Bazen kalemime de geçmez, gönlüme geçmediği gibi sözüm..Ne istersem isteyeyim o da yazar kendi bildiğince.Aklımı toparlayamadım çok şey düştü içime.Beceremedim...


Yollara çıktım; yürüdüm, koştum, kanadı ayaklarım. Bazen dinlendim, bazen örselendim.Bu gün bir yola düştüm.. Doğduğum yerle yaşadığım yer arasında bilmediğim bir rüzgardı karşıma çıkan, savruldum.Kah denizlere, kah bulutlara, kah ikisi arasında nevruz kokulu baharlarla savruldum.Bazı da içimi arıtan gözyaşlarımla yüreğimi yıkadım,arındım..Kendimi yine uzaktan izledim.Kaç vakte dönerim kendime? Döner miyim o da şüpheli ya? Olsun razıyım ben bu rüzgârla daim savrulayım.


Anlatmak istedim anlatamadım. Sana konuşamadım, gözlerine bakamadım. Tutuldu yine dilim, nedir lügatin senin? Hangi dil lisanın? Bak ben dil bilmezim. Süzüldü yine gözyaşlarım kağıda arsızca saçıldı sözyaşlarım..Hep dimağımda yer eden gözlerinin serinliğinde kendime yeşil bir huzur demledim.


Nereden nereye! Gezi yazısından kopup kendimce halden hale girdim yine..Bu arada yazarken fark ettim ki satırlardan bir kısmını not aldığım gün doğum günümmüş.”İyi ki doğmuşum”. Doğmasaydım nasıl açacaktı dallarımda tomurcuklar, Nasıl bahar görürdü bana ait güller? Ne işe yarardım yokken? İçimi de dökemezdim sizlere durup dururken. Kendimi, sizi sevenlerimi sevdiklerimi her şeyin başı hepimizi Halk edeni bilmeden… İyi ki var etmiş yaradan bir kez daha minnet duydum Mevla’ma en derinden…


Ey Şehr-i yar! Ey Şehr-i Ramazan…Çaldın yine kapımızı sen mübarek kılasın bizi..Ne mutlu ki senin çağrını duydu kulaklarımız. Doğmasaydık duymayacaktık. Bu sebeptendir ki hepimizin doğumu kutlu,hayatı mutlu olsun dilerim.Gelin yeniden doğalım beraberce çektiğimiz sancılar dinsin. Gözlerimize bayram sürmesi çekilsin.Rabbim bu mübarek günler yüzü suyu hürmetine tüm İslam aleminin acıları; medet et dinsin.

Mübarek ola…


Perihan TUNÇOK KILIÇ
ESMİZE 1.8.2011 İzmir - Malatya arası bir yerlerde

Yazımı güne getiren seçki kurulu üyelerine ve yorumlarıyla destek olan ya da okuyan tüm dost ve arkadaşlarıma teşekkürlerim saygılarımla...