Zaman denilen mefhum; ne zaman geçip gider anlaşılmaz bile. Duygusuyla, ruhuyla, elemiyle, sevinciyle bir de bakarız ki yıllar, aylar, günler kopan takvim yapraklarındadır. Bütün yaşadıklarımız ise sararmış hatıralarla zihnimizdedir.

Kaç saat eskitmişizdir yaşımızca kimbilir. O bile bu çarka dayanamazken insanoğlu nasıl da döner durur. Bazen kendi etrafında, bazen de başkalarının etrafında.. Yine de başı dönmez, düşmez hedefine doğru yürür.

Bir zamanlar bizim için söylenen “daha küçük” sözü geçeli, hayli zaman olmuştur. Küçükler büyümüş, büyükler yaşlanmıştır. Dünyanın kanunu tabiki, bize de kabullenmek düşer.

Kızımın ilkokula başladığı günü düşünüyorum da ne kadar heyecanlanmıştım. Çocuğum büyümüştü ben de okula giden çocuğu olan anne mertebesine erişmiştim. O kadar olgun hissetmiştim ki kendimi.. Gurur duymuştum çocuğumla. Kendime de biraz paye biçmiştim. Ne de olsa büyütmüştüm, emeğim vardı.

Göz açıp kapayıncaya kadar bir de baktım ki güzeller güzeli kızım liseyi bitiriyor. Mezuniyet törenine işyerimden izin alarak gitmiştim. Hayatımda o günü hiç unutamam. Hiç makyaj yapmayan kızım arkadaşlarıyla kuaförde saç yaptırırken hafif de bir makyaj yaptırmışh. Kep ve peleriniyle yanıma doğru koştuğunda gözyaşlarına boğulmuştum. Hatta sarılırken kepini bozmuştum. Kızım artık çocuk değildi. Hem mutluluk gözyaşlarıydı akıttıklarım hem de hüzün.

Büyümek demek sorumluluk ve zorlukları da beraberinde getiriyordu çünkü.. Endişelendim kızım için.. Acaba onu nasıl bir hayat bekleyecekti. Üniversite sınavını kazanacak mıydı? Allah’ım neler neler düşünüyor, hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

Sırf kızım değil bütün sınıf arkadaşlarını çocuğum gibi sevdiğim için hepsine sarılıp öpmüş ağlamıştım. Her birinin güzel yerlere gelmesi ve hedeflerine ulaşmaları için dualar etmiştim.

Şimdi ise farklı bir duygudayım. Kızım yarın üniversiteden mezun oluyor. Şu anda gözüme uyku girmiyor. Sanki onun yerine ben yaşayacağım o duyguyu.. Gerçi anne karnından bir paylaşımımız var belki ondandır bu ortak sevinç ve hüzünler..

Canım kızım; dilerim hep mutlu olursun. Her günün böyle tatlı telaşlarla geçer. Üzüntüsü az, sevinci bol yarınlar diliyorum sana..


Aysel AKSÜMER