Oyyy anam... Kaca anam benim. Doğduğumda zırıl zırıl ağlar iken memene şehvetle sarıldığım anam benim...
Aç kalsan da , susuz kalsan da o sütün eksik olmazmış demek ki...
Doydum anam, büyüdüm anam...
Yuvarlak yer sofrasında "Allah ne verdiyse" koyardın önümüze. Bir iki lokma alıp çekilirdin."doydum" derdin. Gerçekten doyar mıydın anam?
Büyüttün bizleri. Elimiz ekmek tuttuğunda, sana senin sevdiklerini alacağımız sırada sen yoktun anam...
Ben okulda iken gitmişsin sen. Haberim yoktu. Üstümüzde devletin üniforması, cebimizde paramız vardı.
Ama sen yoktun anam, sen yoktunnnn...
Öyle demiş çok bilmiş büyükler.
"Bırakın okusun. Kafasını karıştırmayın.Adam olsun. Haber vermeyin."
Adamlık meslek miydi koca anam?
Eğer öyle ise adam mı olmuştum ben?
Hatta şimdi de adamlıktan mı emekliyim ?
Mezarında otlar her bahar yeniden yeşeriyor.Başına geliyor ellerimi göğe kaldırıp Allah’ıma dua ediyorum. Oğlun büyüdü. Evlendi. Çocukları oldu, çocuklarının çocukları...
Torunlarım var anam, boy boy...Sen hep derdin ya...
" Sen yumuşak huylusun. Ev ev gezeceğim. Sana senin gibi yumuşak huylu bir kız alacağım. Gelinimi ben bulacağım.Kutulardan bilezikler. zincirler, küpeler çıkartıp o na takacağım" diye.
Olmadı .Olamadı be güzel anam.
Yaşam bir nöbetmiş.
Sen gittin yeni sürgünler yeşeriyor şimdi...
Hayırr...Hayırr... Torunların değil. Benim torunlarım.
Dört torunum oldu anam.Kocaman oldular hemde...
Elini öpmeye mezarına geliyoruz. En küçük torunum toprağınla oynuyor.
Bende eskidim anam artık... Dallarım kuruyor. Yakında beni de keserler.
Yanında yer yok biliyorum. Babamı yatırmıştık yanına en son...
Şimdi biraz sıkışın anam. Bana da yer açın.
Az kaldı...
Az kaldı...
Geliyorum yanınıza...